nì yī
nì jiù
nì xiá
nì juàn
nì nì
nì cí
nì dào
nì bǐ
nì hǎo
nì bì
nì yú
nì fù
nì yǒu
nì yǔ
nì bīn
nì shì
nì qià
nì yàn
nì jiāo
nì ài
nì hòu
nì xiè
nì chēng
nì xì
nì jìn
nì huān
nì xìng
nì kuǎn
nì cí
nì qīn
nì shǔ
nì xián
niǔ xiá
ēn xiá
tōng xiá
chuàn xiá
màn xiá
wán xiá
rán xiá
xiè xiá
nì xiá
yín xiá
yòu xiá
xì xiá
fù xiá
jìn xiá
jìn xiá
qīn xiá
chǒng xiá
ài xiá
jiāo xiá
shǎng xiá
bù xiá
hān xiá
yì xiá
huān xiá
kuǎn xiá
chǎn xiá
nòng xiá
tiāo xiá
xiè xiá
guàn xiá
ào xiá
lóng xiá
tiāo xiá
xuān xiá
亲近；亲狎。
指亲昵的人。
参见：暱狎⒈ 谓亲近而态度不庄重。
引《宋书·庐陵孝献王义真传》：“徐羡之等嫌义真与灵运、延之暱狎过甚，故使范晏从容戒之。”
1. 亲近；亲狎。 《南史·梁愍怀太子方矩传》：“﹝元良﹞及升储位，昵狎羣下，好著微服。”
《旧唐书·周智光传》：“宦官鱼朝恩为观军容使，镇陕州，与之昵狎。”
《资治通鉴·隋文帝开皇二十年》：“唐令则为勇所昵狎，每令以絃歌教内人。”
清钮琇《觚賸·粟儿》：“居久之，渐及昵狎。”
⒉ 指亲昵的人。
引《北齐书·幼主纪》：“﹝高纬﹞自非宠私昵狎，未尝交语。”