yuàn yán
yuàn zhōng
yuàn mín
yuàn liàng
yuàn yì
yuán zhī
yuàn jié
yuàn ān
yuàn wèi
yuàn lì
yuàn xīn
yuàn jǐng
yuàn wǎn
yuàn què
yuàn kuǎn
yuàn pǔ
yuàn jǐn
yuàn kuǎn
yuàn wàng
yuàn fǎ
yuàn mǐn
yuàn chuán
yuàn gān
yuàn gōng
yuàn jiào
yuàn tì
⒈ 后因以“愿嚏”为有人思念的典故。
引《诗·邶风·终风》：“寤言不寐，愿言则嚏。”
郑玄笺：“言我愿思也，嚏，读当为不敢嚏咳之嚏，我其忧悼而不能寐，汝思我心，如是我则嚏也。今俗：人嚏云人道我。此古之遗语也。”
宋梅尧臣《愿嚏》诗：“我今斋寝泰坛下，侘傺愿嚏朱颜妻。”