tuì dùn
féi dùn
bài dùn
xiá dùn
zhēn dùn
mào dùn
sī dùn
bū dùn
yáng dùn
huǒ dùn
jīng dùn
yǐn dùn
rén dùn
yuǎn dùn
qūn dùn
jīn dùn
tǔ dùn
shěn dùn
chōng dùn
yǐn dùn
nì dùn
bēn dùn
xún dùn
bì dùn
fēi dùn
yí dùn
xùn dùn
qī dùn
huǐ dùn
kuì dùn
mù dùn
guī dùn
liú dùn
yì dùn
bēn dùn
shuǐ dùn
yīn dùn
xiāo dùn
huàn dùn
wǔ dùn
shǔ dùn
zhú dùn
gāo dùn
jiā dùn
miù dùn
táo dùn
qián dùn
⒈ 却行，恭顺貌。
引《管子·戒》：“桓公蹵然逡遁。”
《汉书·雋不疑薛广德等传赞》：“薛广德保县车之荣， 平当逡遁有耻， 彭宣见险而止，异乎‘苟患失之’者矣。”
颜师古注：“遁读与巡同。”
⒉ 退避，退让。 唐颜师古《匡谬正俗·逡遁》：“贾谊《过秦》云：‘尝以十倍之地，百万之众，仰关而攻秦，秦人开关延敌，九国之师逡遁而不敢进。
引秦无亡矢遗鏃之费，而天下已困矣。’遁者盖取盾之声以为巡字，当音详遵反……九国畏愞，自度无功，持疑不进，坐致败散耳。后之学者既不知遁为巡字，遂改为遁逃，因就释云。”
章炳麟《訄书·官统下》：“夫以疆圉抗詔，叛也。又逡遁多畏，而弗能自立为小国，虚设节镇也，孰用？”