àn rán
àn dàn
àn mò
àn shāng
àn sè
àn yún
àn hēi
àn jì
àn měi
àn wèi
àn àn
àn ài
àn dǎn
àn dàn
àn ruò
àn àn
àn jǔ
àn mò
àn ěr
àn mèi
àn zhàn
àn rǎn
àn cǎn
àn è
àn dàn
àn lòu
àn hóng
àn bì
àn cǔn
àn jiù
àn yuē
àn cǎn
⒈ 晦涩,不鲜明。
引南朝梁刘勰《文心雕龙·练字》:“瘠字累句,则纤疏而行劣;肥字积文,则黯黕而篇闇。”
⒉ 昏暗不明。
引明刘基《泾县东宋二编修长歌》:“阴气黯黕天地闭,仰面不见扶桑鸦。”
清黄景仁《蒋二良卿斋头掘地得桐棺丈馀发之乃古宫嫔妆颜色尚如生也作诗记之且调良卿》:“玉颜黯黕闭苍苔,鈿合珠襦冷刼灰。”
⒊ 混而统之,不分明。
引章炳麟《訄书·哀清史》:“夫瘢夷者恶燧镜,傴曲者恶綆绳,将奄其咎,必憎其表,事之理矣。卒使一家之史,捇焉以斩,遗美往恶,黯黕而同尽,亦无筭也哉!”