jiǔ yóu
jiǔ gù
jiǔ líng
jiǔ jiāo
jiǔ hòu
jiǔ zàn
jiǔ yín
jiǔ yǐ
jiǔ cháng
jiǔ jīng
jiǔ fén
jiǔ yì
jiǔ bìng
jiǔ dào
jiǔ lì
jiǔ xù
jiǔ bié
jiǔ yì
jiǔ yáng
jiǔ péi
jiǔ kè
jiǔ gù
jiǔ xí
jiǔ guàn
jiǔ qiě
jiǔ shí
jiǔ yān
jiǔ gù
jiǔ gé
jiǔ yíng
jiǔ yǎng
jiǔ shì
jiǔ hòu
jiǔ cháng
jiǔ xī
jiǔ děng
jiǔ shēng
jiǔ jiāng
jiǔ yuē
jiǔ chuán
jiǔ wéi
jiǔ yán
jiǔ qī
jiǔ kù
jiǔ kuò
jiǔ cì
jiǔ zhí
jiǔ huái
jiǔ kùn
jiǔ sàng
jiǔ kuàng
jiǔ niàn
jiǔ zhú
jiǔ zhù
jiǔ qū
jiǔ xī
jiǔ tì
jiǔ yì
jiǔ jì
jiǔ xǔ
jiǔ dà
jiǔ yào
jiǔ jiǔ
jiǔ jī
jiǔ mù
jiǔ lì
jiǔ cè
jiǔ chí
jiǔ jǐ
jiǔ zhì
jiǔ wéi
jiǔ zhī
jiǔ yuǎn
jiǔ liú
jiǔ xì
jiǔ hàn
jiǔ kuàng
jiǔ lì
jiǔ yān
jiǔ kuàng
久懬jiǔ kuàng
(1) 长久荒废;长时间地空着
英leave waste or uncultivated for a long time(2) 指已达婚龄的男子长时间未曾结婚或久.已丧偶
例久懬无佳人英remain single for a long time⒈ 同“久旷”。
引《汉书·元帝纪》：“詔曰：‘朕之不逮，序位不明，众僚久懬，未得其人。’”
颜师古注：“懬，古旷字。旷，空也。不得其人，则职事空废。”
久jiǔ(1)（形）时间长（跟‘暂’相对）：～别重逢｜～经锻炼。(2)（形）时间的长短：来了有多～｜考古队发掘了两个月之～。
懬读音：kuàng1.广阔；广大。
2.怨恨。
3.古通“旷”，空。