sù yè
sù diāo
sù shàng
sù hǎo
sù zhī
sù gòu
sù yuàn
sù chóu
sù dí
sù zéi
sù zhì
sù rú
sù jiù
sù xī
sù fù
sù jiàn
sù yuán
sù chéng
sù jiù
sù mìng
sù gēn
sù xī
sù jí
sù mù
sù huì
sù niàn
sù qī
sù rì
sù mǐn
sù wén
sù xìng
sù wù
sù yì
sù bǐng
sù xiāo
sù chéng
sù gòu
sù qì
sù běn
sù dá
sù wàng
sù niè
sù yuàn
sù yǔn
sù chóu
sù yǔn
⒈ 亦作“夙稟”。
⒉ 天性；本心。
引南朝梁任昉《为范尚书让吏部封侯第一表》：“高祖少连，夙秉高尚。”
清黄鷟来《秋日雨晴过张星文草草堂》诗：“堂名见真意，草草怀夙秉。”
⒊ 早岁秉承；天然具有。
引唐皮日休《九讽·见逐》：“嗟予夙秉於大训兮，涵渍骨之忠贞。既贸者之莫余容兮，向重苍而自盟。”
宋陈岩肖《庚溪诗话》卷上：“当今皇太子，夙禀岐嶷之资，篤日就月将之道。”