zuǒ yú
zuǒ shǐ
zuǒ shí
zuǒ shǐ
zuǒ lì
zuǒ róng
zuǒ fù
zuǒ jiāng
zuǒ jí
zuǒ zhāo
zuǒ xiǎng
zuǒ èr
zuǒ cān
zuǒ lì
zuǒ chē
zuǒ yú
zuǒ zhèng
zuǒ mù
zuǒ yòu
zuǒ quàn
zuǒ zá
zuǒ móu
zuǒ jùn
zuǒ shū
zuǒ lǐ
zuǒ chéng
zuǒ shāng
zuǒ cè
zuǒ yì
zuǒ liáo
zuǒ lǐng
chuí yòu
mò yòu
zàn yòu
lín yòu
zuǒ yòu
xiǎn yòu
lóng yòu
cí yòu
míng yòu
xiáng yòu
tiān yòu
fù yòu
xiū yòu
bào yòu
juàn yòu
báo yòu
xī yòu
kuāng yòu
fú yòu
fū yòu
yōng yòu
quán yòu
nà yòu
ruì yòu
pī yòu
bǎo yòu
hù yòu
kuàng yòu
bì yòu
fú yòu
jiā yòu
qǐ yòu
jī yòu
dé yòu
⒈ 辅助；支持。
引《晏子春秋·问上七》：“今寡人亦欲存齐国之政於夫子，夫子以佐佑寡人。”
唐杜甫《惜别行送向卿进奉端午御衣之上都》诗：“向公泣血洒行殿，佐佑卿相乾坤平。”
一本作“左佑”。 宋欧阳修《太子太师致仕杜祁公墓志铭》：“亟用今丞相富公 、枢密韩公及范文正公，而三人者，遂欲尽革众事以修纪纲，而小人权倖皆不悦，独公与相佐佑。”
宋苏舜钦《上孙冲谏议书》：“某故敢缮写杂文共八十有五篇，求为佐佑。”
⒉ 引申为袒护。 宋朱弁《曲洧旧闻》卷四：“《湘山野録》，乃僧文莹所编也。
引文莹尝游丁晋公门，公遇之厚，其中凡载晋公事，颇佐佑之。”