hóng jùn
yōu jùn
yán jùn
zhì jùn
kè jùn
céng jùn
guì jùn
gǒng jùn
shěn jùn
xiū jùn
jié jùn
wēi jùn
fēng jùn
kān jùn
xiǎn jùn
wěi jùn
bō jùn
jié jùn
xuān jùn
jī jùn
fán jùn
qióng jùn
jǐn jùn
lóng jùn
kě jùn
yán jùn
mài jùn
zhēn jùn
suì jùn
qí jùn
qū jùn
xiù jùn
dòu jùn
xióng jùn
jiān jùn
gāo jùn
xī jùn
chóng jùn
líng jùn
wēi jùn
sōng jùn
chéng jùn
biāo jùn
shēn jùn
qí jùn
zǔ jùn
fāng jùn
qiú jùn
kē jùn
měng jùn
céng jùn
chāo jùn
xiǎn jùn
zhěng jùn
qiào jùn
dǒu jùn
qīng jùn
léng jùn
qiè jùn
yuè jùn
gāng jùn
gū jùn
zhòng jùn
níng jùn
róng jùn
jīn jùn
lěng jùn
jiǎn jùn
qí jùn
chún jùn
bū jùn
险峻，山(好工具.)势高而险。
指险峻的山岭。
⒈ 险峻，山势高而险。
引《梁书·良吏传·范述曾》：“所部横阳县，山谷嶮峻，为逋逃所聚。”
《古今小说·陈从善梅岭失浑家》：“我今得授广东南雄巡检之职，争奈路途嶮峻，好生艰难。”
郭沫若《我的童年》第一篇三：“这儿是一座颓废了的关口，地位是在一个颇嶮峻的斜坡上。”
⒉ 指险峻的山岭。
引晋葛洪《抱朴子·崇教》：“驰轻足於嶮峻之上，暴僚隶於盛日之下。”
宋岳飞《支拨战马状》：“占据嶮峻，备敌官军。”
山势高耸危峻的样子。