zuān jìn
zuàn zhù
zuàn gǎn
zuàn dòng
zuàn sāi
zuàn yǎng
zuàn guī
zuàn lì
zuān jìn
zuàn xué
zuān fěn
zuān yǎn
zuàn chōng
zuàn fǎng
zuàn yuè
zuàn tái
zuàn suì
zuàn dāo
zuàn lì
zuàn kuī
zuàn chuáng
zuàn jí
zuàn huǒ
zuān dòng
zuàn lì
zuān kǒng
zuàn zuàn
zuàn yán
zuān lǎn
zuàn hé
zuān tou
zuàn jù
zuān yán
zuàn mó
zuàn sī
zuàn huán
zuàn shì
zuàn liàn
zuàn cì
zuàn liàn
zuàn yú
zuàn shí
zuān lǎn
zuān tàn
zuàn tǎ
zuàn wǎ
zuàn huī
zuàn yú
zuàn gōng
zuàn fā
zuàn shā
zuàn záo
zuàn gàn
zuàn zé
zuān yíng
zuān bǎn
yáng suì
xūn suì
zuàn suì
xuē suì
yīn suì
biān suì
huái suì
xīng suì
jǔ suì
huī suì
mù suì
fēng suì
yán suì
fán suì
jiān suì
láng suì
qǔ suì
liè suì
bīng suì
huǒ suì
fēng suì
cháo suì
guān suì
xiàng suì
jiàn suì
guàn suì
gǎi suì
钻燧zuànsuì
(1) 上古的取火方法。燧:取[.好工具]火的器具。即用钻子钻木，因磨擦发热而爆出火星来
例钻燧取火。——《韩非子·五蠹》英to strike a flint to produce sparks⒈ 亦作“钻鐩”。
⒉ 钻燧取火。原始的取火法。燧为取火的工具，有金燧(阳燧)、木燧两种。参见“钻燧改火”。
引《管子·轻重戊》：“黄帝作钻鐩生火，以熟荤臊。”
宋叶适《送龚叔虎》诗：“问胡旅穷舍，钻燧煮菜芜。”
⒊ 指年岁。
引《隋书·柳彧传》：“君明钻燧虽改，在文无变，忽劬劳之痛，成嬿尔之亲；冒此苴縗，命彼褕翟。”
钻木取火。