jìn yù
jìn nì
jìn xiǎng
jìn cuì
jìn yín
jìn màn
jìn shèn
jìn xíng
jìn qǔ
jìn qià
jìn shǐ
jìn xún
jìn guàn
jìn yú
jìn dù
jìn chén
jìn shuǐ
jìn shí
jìn yì
jìn zì
jìn rǎn
jìn dàng
jìn cáo
jìn liáo
jìn zé
jìn yù
jìn huī
jìn zhǒng
jìn liū
jìn hài
jìn rú
jìn zhǒng
jìn zì
jìn yuān
jìn gài
jìn jì
jìn jiàn
jìn jìn
jìn lǐ
jìn huà
jìn tí
jìn lù
jìn yù
jìn tòu
jìn hán
jìn tán
jìn jiǎ
jìn xūn
jìn lǐn
jìn lìng
jìn rùn
jìn xún
jìn yì
jìn líng
jìn pào
jìn bāo
jìn gāo
jìn jiǔ
jìn chū
jìn rù
jìn mò
浸渍jìnzì
(1) 浸在液体中泡透
.例肌肤之所浸渍。——宋·苏轼《教战守》英pickle受液体浸泡。宋．范质〈戒儿姪〉诗：「黄河润九里，草木皆浸渍。」引申为积久而发生效用。汉．孔融〈临终〉诗：「三人成市虎，浸渍解胶漆。」
浸jìn(1)（动）泡在液体里：～种｜放在开水里～一～。(2)液体渗入：衣服让汗～湿了。(3)〈书〉逐渐：友情～厚。
漬读音：zì1.浸泡：“醃漬”、“浸漬”。《三國志•卷二十九•方技傳•華佗傳》：“佗令溫湯近熱，漬手其中，卒可得寐。”
2.沾染。宋•陸游《醉歌》：“百騎河灘獵盛秋，至今血漬短貂裘。”
3.牲畜感染疫病而死。《禮記•曲禮下》：“天子死曰崩……羽鳥曰降，四足曰漬。”
4.積留在物體上的汙痕：“油漬”、“墨漬”、“汙漬”。