yū huò
yū bì
yū zhé
yū tán
yū tuì
yū jū
yū báo
yū dào
yū huí
yū guài
yū lù
yū zhòng
yū xīn
yū yán
yū yǔ
yū suì
yū nè
yū miù
yū shēng
yū kè
yū wēi
yū wàng
yū mó
yū ào
yū yuǎn
yū kuò
yū shé
yū shū
yū náng
yū dà
yū jié
yū qū
yū ní
yū miǎo
yū lùn
yū pì
yū fū
yū pǐ
yū kuáng
yū bù
yū fǔ
yū huǎn
yū mò
yū zhì
yū sǒu
yū mèi
yū zhí
yū huì
yū qiǎn
yū qì
yū lòu
yū dàn
yū jiàn
yū jiè
yū ruò
yū jǐn
yū shēn
yū jiǔ
lín sǒu
bái sǒu
áo sǒu
gēng sǒu
qí sǒu
lǐ sǒu
dùn sǒu
jù sǒu
dòu sǒu
yū sǒu
shān sǒu
běi sǒu
gǔ sǒu
mèng sǒu
cūn sǒu
táo sǒu
yú sǒu
fēng sǒu
kuáng sǒu
màn sǒu
tián sǒu
tóng sǒu
bīng sǒu
lǔ sǒu
yě sǒu
diào sǒu
yì sǒu
qiáo sǒu
tái sǒu
qú sǒu
liáng sǒu
zhì sǒu
sāi sǒu
wéi sǒu
lǎo sǒu
hǎo sǒu
fù sǒu
rán sǒu
méng sǒu
bū sǒu
⒈ 迂阔的老人;远离世事的老人。(1) 唐白居易别号。
引唐白居易《迂叟》诗:“初时被目为迂叟,近日蒙呼作隐人。”
清钱大昕《十驾斋养新录·古人号相同》:“乐天又号迂叟,而司马温公亦以自称。”
(2) 宋司马光自号迂叟,后人因以称之。 宋司马光《独乐园记》:“迂叟平日多处堂中读书,上师圣人,下友羣贤。”
宋李格非《洛阳名园记·独乐园》:“司马温公在洛阳自号迂叟,谓其园曰独乐园。”
宋苏轼《二鲜于君以诗文见寄作诗为谢》:“迂叟向我言, 青齐岁方艰。”
迂拙的老人。