chāo xí
chāo qí
chāo tū
chāo lǔ
chāo duō
chāo lù
chāo piāo
chāo jué
chāo bō
chāo fàn
chāo jú
chāo jié
chāo zhuì
chāo xiě
chāo lù
chāo lüè
chāo téng
chāo bì
chāo dào
chāo ér
chāo jī
chāo jiǎo
chāo lú
chāo guān
chāo xū
chāo luó
chāo bào
chāo jí
chāo fǎ
chāo zéi
chāo qiè
chāo xuǎn
chāo piào
chāo duó
chāo luó
chāo běn
chāo lüè
chāo cuō
chāo xiào
chāo yǐn
chāo jié
liáng xū
bāo xū
mù xū
yú xū
xiá xū
dù xū
gū xū
jū xū
yàn xū
cūn xū
yú xū
hè xū
sù xū
lǘ xū
huà xū
huá xū
zhuó xū
xiàng xū
lè xū
chǔ xū
chāo xū
gēn xū
cāng xū
chāo xū
huá xū
lì xū
shǐ xū
cháng xū
jiāng xū
láng xū
jiān xū
fú xū
jiàn xū
wǔ xū
lún xū
xūn xū
mù xū
⒈ 专事誊写的胥吏、书手。
引清姚鼐《孙渊如观察万卷归装图》诗：“自兴雕板易钞胥，市册虽多乱鲁鱼。”
清俞樾《春在堂随笔》卷中：“於吴下庽庐校读一过，付钞胥写之。”
梁启超《瓜分危言》第一章第四节：“画诺坐啸，职如钞胥。”
鲁迅《汉文学史纲要》第十篇：“至若年代悬隔，章句割裂，则当是后世妄人所增与钞胥所脱云。”
⒉ 讥笑抄袭陈言，不能自出新意的人。
引清曹寅《白杜鹃意谓声似鹧鸪》诗之一：“窗外催归第几声，钞胥诗已徧芜城。”