duǎn shì
duǎn tóu
duǎn zhǐ
duǎn hū
duǎn fà
duǎn quàn
duǎn jiān
duǎn jiān
duǎn kù
duǎn bǐ
duǎn dūn
duǎn lòu
duǎn zhuāng
duǎn tà
duǎn yǔ
duǎn è
duǎn zhēn
duǎn shòu
duǎn jǐng
duǎn jiǎo
duǎn quē
duǎn gē
duǎn qī
duǎn guǐ
duǎn bǎn
duǎn dú
duǎn lǜ
duǎn nòng
duǎn jí
duǎn zhá
duǎn mò
duǎn cù
duǎn jì
duǎn pǎo
duǎn bà
duǎn lì
duǎn zàn
duǎn bù
duǎn guà
duǎn qì
duǎn mìng
duǎn zhào
duǎn qióng
duǎn yǔ
duǎn zhǎi
duǎn diào
duǎn shí
duǎn ruò
duǎn fá
duǎn lüè
duǎn yuán
duǎn sàng
duǎn hòu
duǎn fēng
duǎn dí
duǎn xíng
duǎn zàn
duǎn shēng
duǎn shǎo
duǎn liàng
duǎn bàng
duǎn píng
duǎn yǒng
duǎn bǎng
duǎn ǎo
duǎn shū
duǎn chu
duǎn suō
duǎn lǐ
duǎn huái
duǎn lí
duǎn cū
duǎn cái
duǎn qiāng
duǎn yùn
duǎn shé
duǎn zhuō
duǎn chèng
duǎn zhāng
duǎn piàn
duǎn hè
duǎn duǎn
duǎn suō
duǎn xùn
duǎn tíng
duǎn tú
duǎn juàn
duǎn xué
duǎn mào
duǎn zhuàng
duǎn píng
duǎn piān
duǎn gōng
duǎn bīng
duǎn jí
duǎn qiáng
duǎn zú
duǎn bà
duǎn fān
duǎn xiàn
duǎn dāo
duǎn zuò
duǎn kuǎn
duǎn wén
duǎn péng
duǎn chéng
duǎn lù
duǎn huáng
duǎn huǐ
duǎn jié
duǎn hú
duǎn jù
duǎn jiǎn
duǎn chèn
duǎn yán
duǎn tǐng
duǎn àn
duǎn gǔ
duǎn suàn
duǎn shān
duǎn lì
duǎn chù
duǎn hú
duǎn piào
duǎn jiàn
duǎn jiē
duǎn suì
duǎn shāo
duǎn qiàn
duǎn gòng
duǎn gěng
duǎn shī
duǎn yī
duǎn jiàn
duǎn yǐn
duǎn gōng
duǎn xiāo
duǎn chòng
duǎn jià
duǎn péng
duǎn píng
duǎn bō
duǎn yǔ
duǎn lùn
duǎn wà
duǎn chuán
duǎn pán
duǎn cè
duǎn chǒu
duǎn xiǎo
duǎn hào
duǎn qiǎn
duǎn dì
duǎn qián
duǎn shì
duǎn cháng
duǎn huà
duǎn quán
duǎn xiù
duǎn qíng
duǎn dǎ
duǎn rì
duǎn jù
huán yuán
kòu yuán
léi yuán
líng yuán
fù yuán
fèng yuán
xuān yuán
běi yuán
fèn yuán
fú yuán
jī yuán
nán yuán
gǎi yuán
dōng yuán
lún yuán
lái yuán
bǎn yuán
chē yuán
xíng yuán
shàng yuán
fāng yuán
hán yuán
pān yuán
fǔ yuán
dū yuán
hái yuán
fǎn yuán
jià yuán
duǎn yuán
⒈ 《晋书·王导传》:“初曹氏性妬, 导甚惮之,乃密营别馆,以处众妾。 曹氏知,将往焉。 导恐妾被辱,遽令命驾,犹恐迟之,以所执麈尾柄驱牛而进。司徒蔡謨闻之,戯导曰:‘朝廷欲加公九锡。’ 导弗之觉,但谦退而已。
引謨曰:‘不闻餘物,惟有短辕犊车,长柄麈尾。’”
后以“短辕”指代牛车或粗陋小车。 唐李商隐《哭遂州萧侍郎二十四韵》:“笑傲张高盖,从容接短辕。”
宋苏轼《书韩干<牧马图>》诗:“王良挟策飞上天,何必俯首服短辕。”
清吴伟业《赠辽左故人》诗:“短辕一哭暮云低,雪窖冰天路惨悽。”
亦作“短辕车”。 宋刘克庄《鹊桥仙·足痛》词:“不消长麈短辕车,但乞取,一枝鹤膝。”
明高启《临顿里》诗之一:“时寻戴顒宅,自驾短辕车。”
⒉ 折断的车辕木。
引唐杜甫《木皮岭》诗:“高有废阁道,摧折如短辕。”
短,一本作“断”。 蒋礼鸿《杜诗释词》:“作断者正字,短其通用字也。”
短duǎn(1)本义:(形)两端之间距离小。(2)(动)缺少;欠:理~。(3)(名)缺点:取长补~。
辕读音:yuán辕yuán(1)(名)车前驾牲畜的两根直木。(2)(名)指辕门;借指衙署:行~。