chāo yì
chāo bù
chāo jùn
chāo shēng
chāo chuō
chāo zhuǎn
chāo zài
chāo liáo
chāo dǎo
chāo chéng
chāo zhuó
chāo wù
chāo zhuó
chāo xiàn
chāo yě
chāo kòng
chāo dá
chāo é
chāo jùn
chāo gāo
chāo jué
chāo líng
chāo miǎo
chāo dù
chāo lún
chāo róng
chāo téng
chāo yǐng
chāo wǔ
chāo zhí
chāo jùn
chāo kuò
chāo xiāng
chāo yáo
chāo shì
chāo hào
chāo zǒu
chāo rén
chāo yán
chāo qiáng
chāo miào
chāo jiǎ
chāo xuě
chāo mài
chāo jí
chāo jí
chāo bǔ
chāo kuàng
chāo yuè
chāo shēng
chāo yáo
chāo hū
chāo huō
chāo sù
chāo shū
chāo xíng
chāo tū
chāo yǎ
chāo líng
chāo zhe
chāo biān
chāo zhì
chāo qiān
chāo yì
chāo chū
chāo fán
chāo jìn
chāo wù
chāo qún
chāo dòng
chāo shèng
chāo chē
chāo chéng
chāo shēng
chāo cháng
chāo guāng
chāo zhǎng
chāo jì
chāo shì
chāo yōu
chāo yuè
chāo jiàn
chāo sú
chāo děng
chāo chē
chāo qí
chāo dù
chāo gé
chāo yuǎn
chāo zhòng
chāo liè
chāo jié
chāo chén
chāo jiù
chāo yuán
chāo chén
chāo qī
chāo yú
chāo chú
chāo yòng
chāo jǐng
chāo kòng
chāo jiǎng
chāo fàng
chāo shí
chāo zhī
chāo yì
chāo lǎng
chāo cì
chāo shā
chāo xiān
chāo shōu
chāo bài
chāo chǎn
chāo chāo
chāo lí
chāo shū
chāo jiǎng
chāo bá
chāo tè
chāo tuō
chāo chuō
chāo jiē
chāo zhuó
chāo yǐng
chāo méng
chāo hōng
chāo jí
chāo rán
chāo guò
chāo zǐ
chāo zú
chāo qián
chāo dēng
chāo huàn
chāo jù
chāo shòu
chāo pèi
chāo kōng
chāo líng
chāo yì
chāo gāng
chāo yú
sī fán
píng fán
zuì fán
chén fán
dàn fán
fā fán
jīng fán
fēi fán
nèi fán
tuō fán
yào fán
jǔ fán
wěi fán
lín fán
líng fán
xiāo fán
yōng fán
jù fán
pín fán
sī fán
chāo fán
kè fán
yú fán
bǎi fán
dà fán
shì fán
jǐn fán
shì fán
xià fán
jǔ fán
zhū fán
bù fán
xiān fán
超凡chāofán
(1) 超乎常人
英super mundane⒈ 超过凡俗。
引明屠隆《綵毫记·预识汾阳》：“此人相貌奇伟，风骨超凡。”
郭沫若《文艺论集·批评与梦》：“本来他才既超凡，即使没有有意识的准备，而他在无意识中也能使他的作品合理。”
⒉ 指特别，异乎寻常。
引胡也频《到莫斯科去》四：“这书房显得这样超凡的安静。”
⒊ 超然于尘世之外。指得道、成仙。
引《醒世恒言·李道人独步云门》：“李清笑道：‘似此疑惑，便是退悔道心，怎能够超凡脱浊？’”
蔡东藩《清史通俗演义》第五七回：“天父説我尘限未满，仍要回到凡间，劝化全国人民，救出全国灾厄，方准超凡归仙。”
超越凡俗之上。
如：「技艺超凡」。
超chāo(1)（动）超过：～额｜～音速。(2)（形）超出寻常的：～级｜～高温。(3)（形）在某个范围以外的；不受限制的：～自然｜～现实。
凡读音：fán凡fán(1)（名）指人世间（宗教或迷信的说法）：天仙下～。(2)（副）平常：平～。(3)（副）凡是；所有：全书～十六卷。(4)（副）大概、要略：大～。(5)（名）我国民族音乐音阶上的一级；乐谱上用做记音符号；相当于简谱的“4”。