shèn jué
shèn jiāng
shèn rù
shèn zhòng
shèn dú
shèn jìng
shèn shí
shèn zhì
shèn jiè
shèn yù
shèn cè
shèn bǐ
shèn zhōng
shèn chá
shèn sàn
shèn xiū
shèn wēi
shèn wèn
shèn huǒ
shèn kè
shèn hé
shèn jiǎn
shèn huī
shèn mì
shèn dé
shèn fá
shèn jiǎn
shèn sù
shèn xíng
shèn yán
shèn bì
shèn mì
shèn cí
shèn jiāo
shèn yuàn
shèn xī
shèn hé
shèn lǜ
shèn dú
shèn kuì
shèn jiǎn
shèn jǐn
shèn zhí
shèn mò
shèn xíng
shèn jié
shèn lǐ
shèn sī
shèn gù
shèn chū
shèn shǐ
shèn hòu
yǐn hé
chá hé
yàn hé
xiáng hé
shěn hé
gōu hé
yáo hé
zōng hé
yán hé
fān hé
kè hé
jiū hé
zhuó hé
yán hé
cǎn hé
fù hé
tǎo hé
xiào hé
qiè hé
tuī hé
liàn hé
kè hé
zhèn hé
biàn hé
pǐn hé
xún hé
shí hé
zhí hé
shèn hé
xǐ hé
慎shèn(1)（形）谨慎；小心：不～。(2)（名）姓。
覈读音：hé1.檢驗﹑查核：“檢覈”﹑“覈對”。《文選•張衡•東京賦》：“其以溫故知新，研覈是非。”南朝梁•劉勰•《文心雕龍•辨騷》：“將覈其論，必徵言焉。”
2.詳實﹑嚴謹。《後漢書•卷四十•班彪傳下》：“遷文直而事覈，固文贍而事詳。”《北史•卷七十二•李德林傳》：“善屬文，詞覈而理暢。”
3.深刻。《後漢書•卷六十八•許劭傳》：“初，劭與靖俱有高名，好共覈論鄉黨人物。”
4.米麥舂餘的粗屑。《漢書•卷四十•陳平傳》：“其嫂疾平之不親家生產，曰：『亦食糠覈耳。』”宋•范成大《四時田園雜興詩六十首之四十五》：“不惜兩鍾輸一斛，尚贏糠覈飽兒郎。”