dān léi
dān lì
dān hòu
dān huì
dān piān
dān dǎ
dān jiāo
dān jù
dān bù
dān gǔ
dān fāng
dān bì
dān chǎn
dān fá
dān diào
dān jié
dān gě
dān chéng
dān lái
dān jiǎo
dān tǐ
dān lù
dān kǒu
dān biān
dān dān
dān fàn
dān jié
dān yī
dān bì
dān yòng
dān xiàn
dān zhōu
dān shǐ
dān qī
dān xí
dān jiàn
dān cí
dān bǎi
dān dīng
dān dāo
dān yī
dān fù
dān kù
dān jí
dān jù
dān xiàng
dān chún
dān zhì
dān guǐ
dān fěng
dān liè
dān shān
dān tè
dān cóng
dān wèi
dān zi
dān yán
dān cì
shàn lǎo
dān cái
dān liàn
dān lìng
dān jiā
dān zuò
dān zhǐ
dān bīng
dān bāng
dān háo
dān gàn
dān qióng
dān pín
dān jiǎn
dān mù
dān guī
dān gàng
dān jiū
dān shí
dān lòu
dān jià
dān wēi
dān tiǎo
dān kuǎn
dān wèi
dān xìng
dān láo
dān píng
dān táng
dān guì
dān jiè
dān jiān
dān chuán
dān chì
dān mén
dān qián
dān wén
dān fú
dān gōu
dān pò
dān jiān
dān mín
dān cí
dān rán
dān wài
dān gōu
dān jiǎo
dān qīn
dān hán
dān diào
dān xīn
dān qīn
dān yǎn
dān cù
dān tiáo
dān shuāi
dān fā
dān yuán
dān lǜ
dān jiè
dān tān
dān shēn
dān kǔn
dān xián
dān jiā
dān wēi
dān wù
dān chéng
dān xuān
dān fèi
dān dàng
dān tiē
dān zhī
dān mián
dān hào
dān liè
dān mǎ
dān guǎ
dān dú
dān xíng
dān zhù
dān kuǎn
dān chéng
dān fēi
dān zhì
dān chǔ
dān bó
dān jūn
dān bǐ
dān shū
dān jìn
dān qí
dān shū
dān chē
dān jī
dān jū
dān ér
dān shì
dān zì
dān shī
dān jiá
dān zōng
dān huán
dān yǔ
chán fù
dān zhàng
dān shù
dān xiān
dān lì
chán yú
dān pí
pù yú
xiàn yú
yóu yú
chún yú
guī yú
zhōng yú
bīn yú
yuán yú
pì yú
yì yú
shèng yú
ān yú
hé yú
chàng yú
yǒng yú
jī yú
děng yú
fú yú
biàn yú
chán yú
wèi yú
kuàng yú
pò yú
pín yú
hù yú
chún yú
gān yú
duì yú
xiǎo yú
guàn yú
lì yú
jiàn yú
jǐ yú
dìng yú
guò yú
jiè yú
xiāng yú
chǔ yú
shè yú
jí yú
zhōng yú
lè yú
yòu yú
cháng yú
guī yú
chū yú
zhì yú
xiān yú
lín yú
jū yú
jìn yú
shǎo yú
xíng yú
jiàn yú
jīng yú
yǒu yú
shǐ yú
lì yú
jiāng yú
yù yú
gōng yú
shàn yú
guān yú
duō yú
kǔ yú
yòng yú
xuān yú
zhū yú
nán yú
gǎn yú
zhī yú
单于chányú
(1) 汉时匈奴人对其君主的称呼。泛指外族首领
例月黑雁飞高，单于夜遁逃。——唐·卢纶《塞下曲》例单于使卫律治其事。——《汉书·李广苏建传》英chief of the Xiongnu in ancient China⒈ 汉时匈奴君长的称号。
引《史记·匈奴列传》：“匈奴单于曰头曼。”
裴駰集解：“单于者，广大之貌，言其象天单于然。”
汉焦赣《易林·屯之无妄》：“左衽为长，国号匈奴，主君旄头，立尊单于。”
⒉ 曲调名。
引前蜀韦庄《绥州作》诗：“一曲单于暮烽起， 扶苏城上月如钩。”
宋黄庭坚《渔家傲》词：“一见桃花参学了，呈法要，无絃琴上单于调。”
汉时匈奴君长的称号。
单于：是匈奴人对他们部落联盟首领的专称。意为广大之貌。此称号始创于匈奴著名的冒顿单于之父头曼单于，之后该称号一直沿袭至匈奴灭亡。而东汉三国之际，有乌丸、鲜卑的部落使用单于这个称号。至两晋十六国，皆改称为大单于，但地位已不如以前。
1. 〔单于〕中国古代匈奴君主的称号。
2. （單）
于读音：yú[ yú ]1. 介词
ａ．在，如“生于北京”
ｂ．到，如“荣誉归于老师”
ｃ．对，如“勤于学习”
ｄ．向，如“出于自愿”
ｅ．给，如“问道于盲”
ｆ．自，从，如“取之于民”
ｇ．表比较，如“重于泰山”
ｈ．表被动，如“限于水平”
2. 后缀
ａ．在形容词后，如“疏于防范”
ｂ．在动词后，如“属于未来
3. 姓。