yōng fáng
yōng tián
yōng shí
yōng hài
yōng róng
yōng jì
yōng cuàn
yōng pàn
yōng sāi
yōng yān
yōng zhòng
yōng yōng
yōng xī
yōng rén
yōng fù
yōng hé
yōng yǎ
yōng fǔ
yōng shù
yōng mén
yōng zhì
yōng mù
yōng tái
yōng nán
yōng yù
yōng mù
yōng fù
yōng zhèng
yōng jì
yōng kuáng
yōng nú
yuān mù
xié mù
mì mù
jī mù
suì mù
hé mù
huà mù
mì mù
jìng mù
hū mù
xī mù
zuì mù
cuì mù
suì mù
yù mù
dūn mù
qīng mù
qià mù
xuán mù
xián mù
sù mù
qīn mù
yú mù
gǔ mù
tián mù
jí mù
zhāo mù
yōng mù
qī mù
yǔn mù
zhāo mù
yōng mù
ān mù
yōng mù
chōng mù
zhēn mù
yān mù
hún mù
yǒu mù
ān mù
tōng mù
chéng mù
shěn mù
wù mù
yōng mù
jiǎn mù
⒈ 和睦；融洽。
引汉扬雄《羽猎赋》：“乃祇庄雍穆之徒，立君臣之节，崇贤圣之业，未遑苑囿之丽，游猎之靡也。”
《三国志·魏志·陈矫传》：“夫闺门雍穆，有德有行，吾敬陈元方兄弟。”
明无名氏《飞丸记·公馆言情》：“盛世看泰寧，圣治復雍穆。”
⒉ 庄重貌。
引茅盾《新疆风土杂忆》：“载歌载舞，歌为维语，音调颇柔美……舞容亦婉约而雍穆。”
和谐、和睦。汉．孔融〈与韦甫休书〉：「万里雍穆，如乐之和。」《三国志．卷二二．魏书．陈矫传》：「夫闺门雍穆，有德有行，吾敬陈元方兄弟。」也作「雍睦」、「雍和」。