tóng jì
tóng zhái
tóng lòu
tóng liàn
tóng mào
tóng biǎo
tóng zhī
tóng hù
tóng qiān
tóng jiāo
tóng bāo
tóng qīng
tóng mǎ
tóng wū
tóng guān
tóng jiǎ
tóng jīn
tóng jīng
tóng kē
tóng tián
tóng huán
tóng líng
tóng yuán
tóng mú
tóng guān
tóng hǔ
tóng chán
tóng kēng
tóng jǐng
tóng qiàn
tóng cuàn
tóng sōng
tóng màn
tóng jué
tóng dī
tóng tuó
tóng tuó
tóng liàn
tóng gōu
tóng huā
tóng mào
tóng bì
tóng yīn
tóng diào
tóng zhēng
tóng hé
tóng hún
tóng huáng
tóng quē
tóng chǐ
tóng fèng
tóng xué
tóng liáng
tóng hàn
tóng yú
tóng dié
tóng shēng
tóng tái
tóng hūn
tóng zhào
tóng shān
tóng huán
tóng qí
tóng chí
tóng yě
tóng chī
tóng zhāng
tóng ní
tóng dàng
tóng chí
tóng shòu
tóng xīng
tóng jiǎ
tóng sī
tóng chuí
tóng yǔ
tóng pán
tóng yàn
tóng duó
tóng bǎn
tóng zhú
tóng jiāo
tóng niǎn
tóng bá
tóng zhī
tóng jiǎo
tóng huá
tóng rén
tóng lóng
tóng fú
tóng diǎn
tóng guǐ
tóng kòu
tóng guō
tóng lán
tóng wǎn
tóng mò
tóng diāo
tóng qiáng
tóng chí
tóng jīng
tóng jiang
tóng pái
tóng jìn
tóng yán
tóng zǐ
tóng hé
tóng bì
tóng jiē
tóng kēng
tóng lóu
tóng xiān
tóng lǜ
tóng zhǎn
tóng zhì
tóng lǜ
tóng è
tóng jìng
tóng xiù
tóng hú
tóng guā
tóng qì
tóng dōu
tóng bó
tóng miàn
tóng dí
tóng jìng
tóng bèi
tóng shěng
tóng zhī
tóng shí
tóng dī
tóng chóu
tóng kè
tóng lǜ
tóng luó
tóng bǎn
tóng zhù
tóng gěng
tóng bì
tóng qián
tóng yìn
tóng xiù
tóng diàn
tóng wán
tóng kuàng
tóng chāo
tóng mén
tóng gǔ
tóng yá
tóng bīng
tóng kuì
tóng liàn
tóng què
tóng jiè
tóng dié
tóng qiǎng
tóng dú
tóng xǐ
tóng yí
铜臭tóng xiù
(1) 铜制品上的一种气味，铜钱上的臭味，讽刺只看重金钱，不重人情的人
英the stink of money;profit-before-everything mentality⒈ 铜钱的臭气。原用来讥讽用钱买官或豪富者。后常用来讥讽唯利是图的人。
引《后汉书·崔寔传》：“烈时因傅母入钱五百万，得为司徒…… 烈於是声誉衰减。久之不自安，从容问其子钧曰：‘吾居三公，於议者何如？’ 钧曰：‘大人少有英称，歷位卿守，论者不谓不当为三公；而今登其位，天下失望。’ 烈曰：‘何为然也？’ 钧曰：‘论者嫌其铜臭。’”
唐李商隐《为桂州卢副使戡谢聘钱启》：“丙科擢第，未全染于桂香；盛府崇知，却自惊于铜臭。”
宋梅尧臣《和范景仁王景彝＜殿中杂题三十八首＞并次韵·诗癖》：“试看一生铜臭者，羡他登第亦何频。”
明沉采《千金记·遇仙》：“呀，笑杀人间铜臭。”
巴金《谈＜憩园＞》：“他们吐出了那么多的铜臭，教人给憋得透不过气来。”
本指铜钱的臭味，后用以指钱或讥讽富人。