kuǎn ài
kuǎn juàn
kuǎn yuàn
kuǎn jiā
kuǎn jú
kuǎn shū
kuǎn kǎn
kuǎn shì
kuǎn yì
kuǎn huǎn
kuǎn qū
kuǎn yì
kuǎn zhuàng
kuǎn yǐn
kuǎn huì
kuǎn wán
kuǎn mó
kuǎn nì
kuǎn qì
kuǎn tuō
kuǎn duàn
kuǎn nà
kuǎn dān
kuǎn yuē
kuǎn sāi
kuǎn xú
kuǎn mù
kuǎn wèn
kuǎn àn
kuǎn chén
kuǎn zhì
kuǎn yàng
kuǎn zhì
kuǎn zì
kuǎn qiǎn
kuǎn zi
kuǎn féng
kuǎn yán
kuǎn jiǎo
kuǎn biān
kuǎn fù
kuǎn dì
kuǎn dōng
kuǎn lǜ
kuǎn qǐ
kuǎn yàn
kuǎn fú
kuǎn tuō
kuǎn kōng
kuǎn jiē
kuǎn xiè
kuǎn xiá
kuǎn yù
kuǎn mén
kuǎn bèi
kuǎn kòu
kuǎn gòng
kuǎn dǔ
kuǎn liè
kuǎn jié
kuǎn kuà
kuǎn yí
kuǎn jiù
kuǎn tán
kuǎn xīn
kuǎn huà
kuǎn zhì
kuǎn tóu
kuǎn zhú
kuǎn xíng
kuǎn é
kuǎn zhì
kuǎn chéng
kuǎn yǔ
kuǎn cí
kuǎn zhàn
kuǎn sè
kuǎn ér
kuǎn mì
kuǎn shùn
kuǎn zú
kuǎn guān
kuǎn hǎo
kuǎn màn
kuǎn duì
kuǎn shí
kuǎn qǐ
kuǎn dōng
kuǎn bié
kuǎn wén
kuǎn liú
kuǎn xiàng
kuǎn huái
kuǎn fú
kuǎn bīng
kuǎn kǔn
kuǎn zòng
kuǎn yán
kuǎn gù
kuǎn zhuó
kuǎn dài
kuǎn jiāo
kuǎn zhì
kuǎn xī
kuǎn dōng
kuǎn kū
kuǎn xù
kuǎn biǎo
kuǎn qià
kuǎn zá
kuǎn yà
kuǎn jīn
kuǎn yán
kuǎn yè
kuǎn jì
kuǎn yàn
kuǎn jiē
kuǎn fān
kuǎn yào
kuǎn xiē
kuǎn qíng
kuǎn kuǎn
kuǎn bù
kuǎn dǎ
kuǎn wàng
kuǎn cè
款款kuǎnkuǎn
(1) 诚恳;忠实
英sincere(2) 慢慢地
例款款而行英slowly⒈ 亦作“欵欵”。
⒉ 诚恳；忠实。
引《楚辞·卜居》：“吾寧悃悃欵欵朴以忠乎？”
王逸注：“志纯一也。欵，一作‘款’。”
洪兴祖补注：“款，苦管切，诚也。俗作‘欵’。”
汉司马迁《报任少卿书》：“诚欲效其款款之愚。”
宋王安石《次韵酬陆彦回》：“款款故情初未憖，飘飘新句总堪传。”
王闿运《陈夷务疏》：“虽不足裨赞大计，诚亦愚者之款款也。”
⒊ 和乐貌。
引汉扬雄《太玄·乐》：“独乐款款，淫其内也。”
南朝梁刘孝标《广绝交论》：“范张款款於下泉， 尹班陶陶於永夕。”
清钱谦益《赵灵均墓志》：“间託于《虞初》《诺皋》，以耗磨光景，陶陶款款如也。”
⒋ 徐缓貌。
引唐杜甫《曲江》诗：“穿花蛺蝶深深见，点水蜻蜓款款飞。”
金董解元《西厢记诸宫调》卷五：“不须乱猜这诗中意思，略听我款款地开解。”
茅盾《秋的公园》：“每天午后可以看到在草茵上款款散步，在树荫椅上绵绵絮语的长客。”
⒌ 从容自如貌。
忠诚恳切。