bìn hàn
bìn péng
bìn zǎo
bìn huá
bìn duǒ
bìn fā
bìn bǎo
bìn jiǎo
bìn bān
bìn zǔ
bìn méi
bìn shuāng
bìn rán
bìn shì
bìn miàn
bìn mù
bìn máo
bìn huán
bìn jiǎo
bìn yán
bìn mí
bìn yā
bìn diàn
bìn jì
bìn zhěn
bìn tóu
bìn chán
bìn sī
bìn zī
bìn chāi
bìn gēn
bìn yān
bìn yún
bìn huā
bìn chuí
bìn pàn
bìn liè
bìn xuě
bìn yǐng
bìn huán
bìn yā
jǐn bān
yī bān
sè bān
què bān
què bān
rì bān
hàn bān
bān bān
xuè bān
yào bān
guāng bān
lán bān
dài bān
làn bān
cǎi bān
zhū bān
bái bān
bìn bān
xiù bān
huáng bān
yú bān
má bān
yún bān
zhú bān
shòu bān
yún bān
shī bān
zhè bān
lán bān
bīn bān
lán bān
shuāng bān
shài bān
bào bān
⒈ 谓鬓发斑白。
引宋张耒《和陈器之谢王渑池牡丹》：“狂来满插乌纱帽，未拟尊前感鬢斑。”
清王士禛《天门山夜泊》诗：“列宿垂江阔，疎萤点髩斑。”
清沉复《浮生六记·闺房记乐》：“俟妾鬢斑之后，虽不能远游五岳，而近地之虎阜、灵巖，南至西湖，北至平山，尽可偕游。”
鬓bìn（名）鬓角；耳朵前边长头发的部位；也指长在那里的头发：两～｜双～。
斑读音：bān斑bān(1)（名）斑点或斑纹：红～｜黑～。(2)（形）有斑点或斑纹的：～马｜～鸠。