tóu lú
tóu lǐng
tóu háng
tóu mén
tóu pái
tóu téng
tóu chōng
tóu tào
tóu bǎn
tóu yù
tóu pí
tóu jì
tóu biān
tóu dù
tóu qiú
tóu bān
tóu qì
tóu é
tóu cùn
tóu zuò
tóu jiǎ
tóu pào
tóu yǔ
tóu zhàng
tóu cǎi
tóu zhǔ
tóu shā
tóu tāng
tóu gōng
tóu chá
tóu xiāng
tóu pài
tóu jiǎo
tóu shāo
tóu yáo
tóu tí
tóu qián
tóu guǎn
tóu quán
tóu gāng
tóu xià
tóu xū
tóu bì
tóu qī
tóu gǔn
tóu liǎn
tóu pǐ
tóu wěi
tóu lǎo
tóu rén
tóu ér
tóu tiān
tóu pán
tóu dǐng
tóu dǐ
tóu yáng
tóu gǔ
tóu mǎ
tóu gū
tóu gōng
tóu tū
tóu mù
tóu gāo
tóu hūn
tóu lù
tóu shī
tóu míng
tóu chǎng
tóu dì
tóu nián
tóu cán
tóu hēi
tóu xiàng
tóu li
tóu mí
tóu xiān
tóu fa
tóu shēng
tóu lǜ
tóu bào
tóu ěr
tóu niú
tóu dá
tóu huí
tóu dōu
tóu tīng
tóu fēng
tóu dào
tóu màn
tóu kuí
tóu cāng
tóu shǎng
tóu bìn
tóu tiáo
tóu shàng
tóu fāng
tóu qīng
tóu dà
tóu gòu
tóu hū
tóu nǎo
tóu duì
tóu xuǎn
tóu luó
tóu cù
tóu kuǎn
tóu gēng
tóu fú
tóu lú
tóu lóng
tóu jī
tóu zhì
tóu gài
tóu xù
tóu xìn
tóu hūn
tóu zhèn
tóu yú
tóu xuán
tóu shí
tóu dǐ
tóu tuó
tóu yǎn
tóu zhèng
tóu pǐn
tóu děng
tóu zhào
tóu jiā
tóu zú
tóu xuàn
tóu mù
tóu duàn
tóu tiāo
tóu fáng
tóu kuài
tóu là
tóu kǎ
tóu pǐ
tóu zān
tóu tóu
tóu dā
tóu míng
tóu qiū
tóu shuǐ
tóu kǒu
tóu wǔ
tóu bō
tóu qián
tóu shēng
tóu tòng
tóu yóu
tóu ài
tóu dí
tóu máo
tóu chù
tóu yūn
tóu shāo
tóu shì
tóu zi
tóu é
tóu nán
tóu tuó
tóu shǒu
tóu chóu
tóu biān
tóu dá
tóu jīn
tóu pà
tóu jǐng
tóu kuī
tóu tóng
tóu gāo
tóu yǐng
tóu shī
tóu hào
tóu mian
qū tuó
pō tuó
tuō tuó
wēi tuó
mèi tuó
pō tuó
qié tuó
shǒu tuó
mán tuó
jīn tuó
nán tuó
děng tuó
mó tuó
pó tuó
sēng tuó
pǔ tuó
màn tuó
mǔ tuó
xū tuó
pán tuó
qián tuó
fó tuó
fèi tuó
sào tuó
tóu tuó
bǔ tuó
gāng tuó
xiān tuó
mí tuó
头陀tóutuó
(1) 原意为抖擞浣洗烦恼。佛教僧侣所修的苦行。后世也用以指行脚乞食的僧人。又作“驮都、杜多、杜荼”
英梵dhūta;mendicant Buddhist monk⒈ 亦作“头陁”。梵文dhūta的译音。意为“抖擞”，即去掉尘垢烦恼。因用以称僧人。亦专指行脚乞食的僧人。
引南朝齐王屮《头陀寺碑文》：“以法师景行大迦叶，故以头陀为称首。”
《法苑珠林》卷一〇一：“西云头陁，此云抖擞，能行此法，即能抖擞烦恼，去离贪著，如衣抖擞，能去尘垢，是故从喻为名。”
宋洪迈《夷坚乙志·张淡道人》：“其徒有头陁一人，又祕藏纸画牛一头，每与客戏。”
《西游记》第十七回：“话説孙行者一觔斗跳将起去，諕得那观音院大小和尚并头陀、幸童、道人等一个个朝天礼拜。”
清郑燮《道情》之三：“老头陀，古庙中，自烧香，自打鐘；兔葵燕麦閒斋供。”
佛教用语。指修习十二种苦行的比丘为梵语ｄｈūｔａ的音译。意译为修治、摇振、弃除。
1.人身最上部或动物最前部长着口、鼻、眼等器官的部分。
2.指头发或所留头发的样式：剃～。梳～。平～。分～。你的脸形留这种～不合适。
3.物体的顶端或末梢：山～。笔～儿。中间粗，两～儿细。
4.事情的起点或终点：话～儿。提个～儿。这种日子到什么时候才是个～儿啊!
5.物品的残余部分：布～儿。蜡～儿。铅笔～儿。
6.头目：李～儿。他是这一帮人的～儿。
7.方面：他们是一～儿的。心挂两～。
8.第一：～等。～号。
9.领头的；次序居先的：～车。～马。～羊。
10.姓。
陀读音：tuó陀tuó见“陀螺”。