fén chái
fén kēng
fén hái
fén tì
fén xìn
fén gǔ
fén miè
fén chú
fén liáo
fén kēng
fén yán
fén chèn
fén shū
fén yàn
fén guàn
fén yú
fén liè
fén gǔ
fén chí
fén gāo
fén sòng
fén ruò
fén jiān
fén yì
fén huáng
fén dàng
fén dǐng
fén shà
fén chōng
fén dǎo
fén rú
fén shī
fén jiāo
fén kū
fén zhì
fén shuò
fén jué
fén shuò
fén piāo
fén jié
fén gǎo
fén qiú
fén yì
fén quàn
fén qì
fén guǐ
fén qū
fén xiāng
fén shí
fén xiū
fén sǐ
fén jìn
fén cǎo
fén yáng
fén tú
fén gōng
fén yú
fén hé
fén shēn
fén huǐ
fén jiàn
fén xuē
fén lüè
fén shān
fén bǐ
fén nì
fén cì
fén wāng
fén mù
fén shāo
fén wū
fén zhī
fén wū
fén fēng
fén fán
fén zhuó
fén yì
fén zhōu
fén xiāo
fén lún
fén bó
fén lín
fén zhì
fén huà
fén mí
tàn yán
shuǐ yán
shěn yán
qín yán
tiě yán
gōu yán
qián yán
kǎo yán
táo yán
dān yán
mó yán
xiū yán
dān yán
tǎo yán
mó yán
shú yán
dòng yán
zhù yán
gōng yán
kē yán
fù yán
é yán
xùn yán
zuān yán
jiā yán
yù yán
jǐ yán
gāo yán
gòng yán
bǐ yán
kū yán
ào yán
diào yán
shí yán
mò yán
jiū yán
jīng yán
fén yán
tóng yán
⒈ 亦作“焚砚”。自愧文不如人而欲自焚其砚，不复写作。参见“烧砚”。
引《晋书·陆机传》：“机天才秀逸，辞藻宏丽， 张华尝谓之曰：‘人之为文，常恨才少，而子更患其多。’弟云尝与书曰：‘ 君苗见兄文，輒欲烧其笔砚。’”
唐陆龟蒙皮日休《开元寺楼看雨联句》：“接思强挥毫，窥词几焚研。”
明张煌言《陈文生＜未焚草＞序》：“凡经倡和，都令焚砚。”
自愧文不如人，自毁笔砚，以示不再著述。唐．陆龟蒙、皮日休〈开元寺楼看雨联句〉：「接思强挥毫，窥词几焚研。」也作「焚砚」。
焚fén（动）烧：～毁｜～烧。
研读音：yán,yàn[ yán ]1. 细磨（mó），碾：研磨。研药。研墨。
2. 深入地探求：研究。钻研。研京练都（dū）（晋代左思作《三都赋》构思了十二年，后遂用“研京练都”形容经年累月地构思文章）。