qiān lìng
fèng lìng
yè lìng
fā lìng
shēn lìng
míng lìng
chē lìng
chuí lìng
shí lìng
zhǔ lìng
jiǎ lìng
huǒ lìng
qīng lìng
gào lìng
qū lìng
yīn lìng
pò lìng
shuǐ lìng
chǔ lìng
shāng lìng
shī lìng
kǒu lìng
shuǎ lìng
jiǎo lìng
xiǎo lìng
jiǔ lìng
màn lìng
jiàng lìng
jù lìng
kè lìng
bù lìng
nòng lìng
shǒu lìng
xiāo lìng
wēi lìng
dōng lìng
jiè lìng
yǔn lìng
bī lìng
hán lìng
de lìng
yuè lìng
hái lìng
jié lìng
gōng lìng
lù lìng
qiān lìng
xià lìng
qiè lìng
gǔ lìng
dà lìng
cí lìng
xiàn lìng
zhǐ lìng
zhǐ lìng
rèn lìng
sāi lìng
jūn lìng
guì lìng
líng lìng
shào lìng
yuán lìng
dé lìng
zhe lìng
guǐ lìng
jiā lìng
kuān lìng
xiào lìng
kù lìng
qiū lìng
jiè lìng
gé lìng
xuán lìng
wén lìng
cháng lìng
gū lìng
jǐ lìng
biē lìng
bào lìng
táo lìng
chuǎn lìng
xiǎn lìng
jiào lìng
xiān lìng
shì lìng
yìng lìng
jìn lìng
jí lìng
shǒu lìng
jiā lìng
wú lìng
hè lìng
chuán lìng
qīng lìng
shàng lìng
léi lìng
qì lìng
màn lìng
kǔn lìng
bǎn lìng
dì lìng
jìn lìng
yí lìng
yí lìng
kè lìng
hán lìng
yǐn lìng
chì lìng
chéng lìng
fǎ lìng
qiáng lìng
bù lìng
zhēng lìng
jiù lìng
xiān lìng
rú lìng
shùn lìng
dāng lìng
hé lìng
zé lìng
qián lìng
chū lìng
jiǎn lìng
shì lìng
piān lìng
cí lìng
zhì lìng
wén lìng
yán lìng
sī lìng
xià lìng
qǐ lìng
chì lìng
bǐng lìng
dài lìng
zhèng lìng
huā lìng
jūn lìng
guān lìng
bì lìng
chán lìng
xiàn lìng
cù lìng
dǎ lìng
chá lìng
guó lìng
qì lìng
suō lìng
shū lìng
juàn lìng
yù lìng
shǐ lìng
lè lìng
biān lìng
yì lǐng
biāo lìng
xiù lìng
xíng lìng
kē lìng
zhèng lìng
xùn lìng
qí lìng
pān lìng
dì lìng
gōng lìng
qiǎn lìng
jùn lìng
zūn lìng
jī lìng
shèng lìng
dìng lìng
bǐng lìng
pàn lìng
lǜ lìng
chuí lìng
fěng lìng
nì lìng
yí lìng
fēng lìng
sháo lìng
xiāng lìng
jiāng lìng
jiǎ lìng
dīng líng
xuān lìng
níng lìng
yǔ lìng
xùn lìng
cōng lìng
shū lìng
tōng lìng
gào lìng
mù lìng
chì lìng
kòu lìng
hào lìng
chūn lìng
diào lìng
yuān lìng
mì lìng
jiā lìng
chū lìng
lù lìng
xián lìng
jìn lìng
wéi lìng
zǒu lìng
xiū lìng
zhuó lìng
nèi lìng
xiū lìng
mìng lìng
èr lìng
pǐn lìng
命令;责成。
著令(zhù lìng):书面写定的规章制度。
《汉书·景帝纪》:“秋七月,詔曰:‘吏受所监临,以饮食免,重;受财物,贱买贵卖,论轻。廷尉与丞相更议著令。’” 颜师古注:“著音著作之著,音竹筯反。”《三国志·魏志·文帝纪》:“元年二月壬戌,以大中大夫贾詡为太尉,御史大夫华歆为相国……其宦人为官者不得过诸署令;为金策著令,藏之石室。” 宋沉括《梦溪笔谈·故事一》:“衣冠故事多无著令,但相承为例。”
著令(zhuó lìng):1.下令;责成。
唐李白《酬殷明佐见赠五云裘歌》:“故人赠我我不违,著令山水含清暉。” 唐元稹《有唐赠太子少保崔公墓志铭》:“公乃悉出所餘,命纠掾已下均取之。著令曰:自是加俸贮於尅府,赏信易取也。”
谓得到许可的命令。
宋王禹偁《野兴亭记》:“緑野之色乱入,四时之景互见。至若假寧著令,休沐得告,絳騶騑騑,言适於野。”
着令(zhuó lìng):命令;责成。
唐李白《酬殷明佐见赠五云裘歌》:“故人赠我我不违,着令山水含清暉。”《红楼梦》第八三回:“ 贾府省亲的太太奶奶们,着令入宫探问。”《人民文学》1982年第2期:“区委范书记自然不免把他狠狠教训一通,然后,叫大队来人将朱二升领回,着令大队今后对朱二升好好加强监督教育。”
1. 附着,穿着。同“着(zhuó)”。
令读音:líng,lǐng,lìng[ lìng ]1. 上级对下级的指示:命令。法令。朝(zhāo)令夕改。
2. 古代官名:县令。令尹。尚书令。
3. 使,使得:令人兴奋。
4. 时节:时令。节令。
5. 美好,善:令名。令辰。令闻(好名声)。
6. 敬辞,用于对方的亲属或有关系的人:令尊。令堂。令岳。令郎。令爱。
7. 短的词调(diào ),散曲中不成套的曲(多用于词调、曲调名):小令。如梦令。