dǐng bān
dǐng diān
dǐng bāo
dǐng qiāng
dǐng bǐ
dǐng zhù
dǐng guì
dǐng zhù
dǐng gé
dǐng bàng
dǐng máo
dǐng bó
dǐng yào
dǐng jiǎo
dǐng zòu
dǐng zuì
dǐng dà
dǐng mǎ
dǐng shōu
dǐng zhēn
dǐng é
dǐng dài
dǐng jí
dǐng hào
dǐng gé
dǐng mén
dǐng yè
dǐng zuǐ
dǐng gǎng
dǐng líng
dǐng gé
dǐng tóng
dǐng guāng
dǐng guā
dǐng gài
dǐng gǎn
dǐng yān
dǐng jiāng
dǐng yè
dǐng miǎn
dǐng jiān
dǐng mào
dǐng wàng
dǐng tóu
dǐng gàng
dǐng jià
dǐng dēng
dǐng bài
dǐng shòu
dǐng diān
dǐng tuō
dǐng xiàn
dǐng zhèng
dǐng qī
dǐng zhài
dǐng huàn
dǐng fēng
dǐng zhuàng
dǐng bǎn
dǐng lǐ
dǐng tàng
dǐng lǎo
dǐng liáng
dǐng jié
dǐng xīn
dǐng bǔ
dǐng dā
dǐng sī
dǐng duān
dǐng kàng
dǐng duì
dǐng zhí
dǐng míng
dǐng zhū
dǐng guàn
dǐng sè
dǐng yín
dǐng gāng
dǐng zhǒng
dǐng qiú
dǐng tiān
dǐng niú
dǐng jǐng
dǐng quē
dǐng nì
dǐng pī
dǐng shì
dǐng xuǎn
dǐng chuāng
dǐng mìng
dǐng tì
dǐng gān
dǐng shù
dǐng xiāng
dǐng dǎng
dǐng chù
dǐng zū
dǐng pán
dǐng jì
dǐng chóng
dǐng jìng
dǐng péng
dǐng zi
dǐng fēng
dǐng céng
dǐng zhǐ
dǐng zhàng
dǐng duō
dǐng dài
dǐng shì
dǐng zhì
dǐng bù
dǐng shǒu
dǐng zhēn
dǐng gǔ
dǐng xiōng
dǐng xiè
dǐng pèng
dǐng xiāng
dǐng fó
dǐng fá
dǐng shǎo
dǐng shàng
dǐng dài
dǐng zhǐ
dǐng xiàn
dǐng mào
dǐng yá
dǐng shǒu
dǐng lèi
dǐng suǒ
dǐng gè
dǐng chéng
dǐng sǎng
dǐng diǎn
dǐng zhuāng
dǐng dǐng
dǐng fèi
dǐng guā
dǐng gōng
dǐng péng
dǐng fā
⒈ 顶竿。杂技的一种。
引宋周密《武林旧事·诸色伎艺人》：“顶橦踏索。”
顶dǐng(1)（名）人体或物体上最高的部分：房～。(2)（动）用头支撑：～缸。(3)（动）从下面拱起：苗把土～起来了。(4)（动）用头撞击：羊～人。(5)（动）抵住：～上门。(6)（动）对面迎着：～头。(7)（动）顶撞：小王～了领导几句。(8)（动）担当；支持：最近太忙；我有点～不住了。(9)（动）顶替：～名儿。（动）指转让或取得企业经营权、房屋租赁权：～出去。（量）用于某些有顶的东西：一～帽子。（副）表示程度高：～喜欢这支歌。（副）同方位词合用；表示方位的极端：～名儿。（动）指转让或取得企业经营权、房屋租赁权
橦读音：tóng,chuáng[ tóng ]1. 古书上指木棉树。