chá chán
chá kè
chá zhě
chá kù
chá sì
chá shù
chá xǐ
chá bì
chá sè
chá fáng
chá lóu
chá hè
chá jù
chá máng
chá dòng
chá hú
chá gǔ
chá sǔn
chá yóu
chá huà
chá chuán
chá wǎn
chá kū
chá yí
chá shén
chá míng
chá xiǎn
chá zuì
chá shì
chá pí
chá shuǐ
chá lǐ
chá tāng
chá shí
chá gǔ
chá yǐn
chá jiǎn
chá shì
chá jìng
chá fū
chá qí
chá chá
chá shī
chá fāng
chá líng
chá xīng
chá jīng
chá gū
chá diǎn
chá zhí
chá què
chá tāng
chá mò
chá shè
chá zhōu
chá nóng
chá è
chá luó
chá fù
chá yíng
chá qiāng
chá pǐn
chá kè
chá dào
chá tuō
chá lǐ
chá bēi
chá shàng
chá gēn
chá wū
chá zhōng
chá jīng
chá pù
chá fàn
chá rén
chá tíng
chá jìn
chá diǎn
chá zhuān
chá shè
chá xǐ
chá yè
chá yǐn
chá zé
chá chuī
chá chēng
chá zào
chá xiù
chá guǎn
chá chuǎn
chá huì
chá lǔ
chá liáo
chá yuán
chá chǎng
chá shēng
chá tóu
chá fēng
chá guǎn
chá huā
chá chí
chá hù
chá zuò
chá lìng
chá qián
chá lóu
chá juān
chá shè
chá gōng
chá tiān
chá pí
chá dé
chá yí
chá liào
chá xiān
chá gòng
yán míng
kǔ míng
bēi míng
shì míng
dǔ míng
shān míng
xuě míng
yù míng
jiè míng
dòu míng
jiā míng
wǎn míng
jiàn míng
gòng míng
chá míng
pǐn míng
bèi míng
rǔ míng
chūn míng
fāng míng
xīn míng
yuè míng
lǜ míng
xiāng míng
pēng míng
qīng míng
què míng
⒈ 后泛称茶。
引《尔雅·释木》“檟，苦荼” 晋郭璞注：“今呼早採者为茶，晚取者为茗，一名荈。”
唐陆羽《茶经·事》：“曇济道人设茶茗， 子尚谓之曰：此甘露也，何言茶茗？”
《宋史·职官志四》：“光禄寺翰林同掌供果实及茶茗汤药。”
茶chá(1)（名）灌木；嫩叶加工后就是茶叶。(2)（名）用茶叶做成的饮料。(3)（名）某些饮料的名称：奶～｜杏仁～。(4)（名）指油茶树：～油。
茗读音：míng茗míng（名）原指某种茶叶；今泛指喝的茶。