huǎn yù
huǎn xíng
huǎn pō
huǎn shī
huǎn pín
huǎn shēng
huǎn pèi
huǎn wù
huǎn màn
huǎn zhé
huǎn bù
huǎn qī
huǎn xing
huǎn yīn
huǎn xìng
huǎn màn
huǎn duǒ
huǎn chōng
huǎn jué
huǎn dài
huǎn dài
huǎn liú
huǎn tǔ
huǎn xīn
huǎn zòng
huǎn huǒ
huǎn dòng
huǎn zhēng
huǎn duǒ
huǎn bào
huǎn qì
huǎn jiá
huǎn xiàn
huǎn mài
huǎn kuǎn
huǎn yì
huǎn ěr
huǎn xíng
huǎn xiè
huǎn jiàn
huǎn fú
huǎn jí
huǎn jūn
huǎn jiàng
huǎn huǎn
huǎn jìn
huǎn hé
huǎn sǐ
huǎn jiě
huǎn gē
lǎn pèi
qiè pèi
xī pèi
àn pèi
zhēng pèi
huáng pèi
qīng pèi
fǎn pèi
qí pèi
yì pèi
wǎn pèi
mí pèi
lián pèi
cháng pèi
huǎn pèi
jué pèi
cù pèi
zhí pèi
chí pèi
tóng pèi
lóng pèi
fèng pèi
bā pèi
ān pèi
sǒng pèi
dùn pèi
mǎ pèi
qiè pèi
hái pèi
chuí pèi
wǎng pèi
zhēng pèi
biān pèi
jī pèi
yù pèi
ān pèi
jiàng pèi
yù pèi
yún pèi
biāo pèi
shuì pèi
líng pèi
liǎn pèi
chuí pèi
bìng pèi
cè pèi
bǐng pèi
héng pèi
lián pèi
yū pèi
zōu pèi
xuān pèi
luán pèi
wú pèi
liǎo pèi
yí pèi
mǐ pèi
gū pèi
jiān pèi
róng pèi
xián pèi
chěng pèi
jiāng pèi
liù pèi
huí pèi
rì pèi
róu pèi
jiāo pèi
guǐ pèi
fēi pèi
diāo pèi
fēi pèi
gòng pèi
bǎi pèi
zhěng pèi
jīn pèi
xiá pèi
hè pèi
⒈ 谓放松缰绳，骑马缓行。
引《三国志·蜀志·郤正传》：“盍亦绥衡缓轡，回轨易涂。”
宋吴处厚《青箱杂记》卷一：“﹝陈亚﹞每拥骑自衙庭出，或由鑑湖缓轡而归。”
清孔尚任《桃花扇·赚将》：“宛马嘶风缓轡来， 黄河水上北门开。”
鲁迅《故事新编·铸剑》：“待到上午，清道的骑士才缓辔而来。”
缓huǎn(1)（形）迟；慢：迟～｜～慢｜～步向前。(2)（动）延缓；推迟：～期｜～几天再办。(3)（形）缓和；不紧张：～冲｜～急。(4)（动）恢复正常的生理状态：～过来。(5)（形）坡度小：～坡。
辔读音：pèi辔pèi（名）驾驭牲口用的嚼子和缰绳。也叫辔头（tóu）：～头｜鞍～｜执～。