ài gāo
ài ài
ài kāng
ài cǎo
ài yuàn
ài róng
ài fà
ài jiā
ài rén
ài bì
ài zhàng
ài fú
ài jiǔ
ài wú
ài mí
ài jiā
ài hè
ài zhù
ài hāo
ài bèi
ài jiǔ
ài nà
ài ān
ài mìng
ài xiāo
ài fú
ài hǔ
ài sè
ài shòu
ài bì
ài xí
ài qì
ài wèi
ài shuāng
ài zǐ
ài mín
ài zhuàng
ài nà
ài shā
yìn shòu
huā shòu
yín shòu
ài shòu
táo shòu
chì shòu
pèi shòu
jǐn shòu
zhū shòu
qīng shòu
yī shòu
hēi shòu
lì shòu
mò shòu
chī shòu
guà shòu
zǐ shòu
gōng shòu
lán shòu
bǎo shòu
huáng shòu
lǜ shòu
jīn shòu
huái shòu
xūn shòu
guàn shòu
lì shòu
jìn shòu
jié shòu
juàn shòu
guī shòu
⒈ 系印纽的绿色丝带。 汉官秩二千石以上者用之。
引《后汉书·冯鲂传》：“帝尝幸其府，留饮十许日，赐驳犀具劒、佩刀、紫艾綬、玉玦各一。”
李贤注：“艾即盭，緑色，其色似艾。”
《后汉书·酷吏传·董宣》：“以宣尝为二千石，赐艾綬，葬以大夫礼。”
1. 多年生草本植物，嫩叶可食，老叶制成绒，供针灸用：艾子。艾蒿。艾绒。
2. 年老的，也指老年人：耆艾。
3. 止，绝：方兴未艾。
4. 美好：少（shào ）艾（年轻美好的女子）。
5. 姓。
绶读音：shòu绶shòu（名）一种用来系官印或勋章等的彩色丝带。