qiào mù
quǎn mù
xiào mù
dūn mù
tān mù
sī mù
yú mù
huǐ mù
róng mù
qīng mù
yǐ mù
xiá mù
qīng mù
yòu mù
jiǔ mù
yǎng mù
xián mù
liàn mù
tì mù
hǎo mù
guī mù
shān mù
xiàng mù
jīng mù
wèi mù
gǎn mù
xiāng mù
xiāng mù
huái mù
zhān mù
fú mù
qīn mù
pān mù
sù mù
tuō mù
bēi mù
zhěn mù
kǎi mù
jìng mù
jiē mù
qǐ mù
kě mù
yì mù
xīn mù
xìn mù
quàn mù
xiàn mù
hào mù
yuàn mù
chēng mù
zhù mù
gù mù
qì mù
fèng mù
xīng mù
jiā mù
tàn mù
ài mù
zhān mù
shān mù
xiǎng mù
rú mù
sǒng mù
wài mù
yàn mù
huān mù
guì mù
yuè mù
zhuī mù
xuán mù
wàng mù
tuō mù
juàn mù
chóu mù
xīn mù
jì mù
xiào mù
sǒng mù
miǎn mù
yǎ mù
āi mù
chí mù
⒈ 羡慕。
引《新唐书·文艺传中·李适》：“帝有所感即赋诗，学士皆属和。当时人所歆慕。”
宋罗烨《醉翁谈录·德奴家烛有异香》：“杨德奴，南曲第五家居焉，颇为名辈歆慕。”
明方孝孺《上蜀府笺》：“己之所得，乐与人同；人之所能，不求其备。是以羣士歆慕，若飞鸟之宗鸞凰，众流之趍江海。”
羡慕。
如：「她的歌声如此美妙动人，真叫人歆慕！」