chēn dù
chēn zé
chēn nǎo
chēn yú
chēn quán
chēn fèn
chēn chì
chēn xiào
chēn fèn
chēn dào
chēn guài
chēn yān
chēn dú
chēn nù
chēn sè
chēn mù
chēn hē
chēn xián
chēn gòu
chēn huì
chēn chēn
chēn hē
chēn hē
chēn xīn
chēn shì
chēn hèn
chēn dù
chēn chī
chēn zhe
chēn yuàn
jiāo fèn
nù fèn
jiā fèn
yú fèn
fā fèn
chǐ fèn
yōu fèn
bēi fèn
zhì fèn
sī fèn
chéng fèn
biàn fèn
jí fèn
bào fèn
chěng fèn
zhuī fèn
gāng fèn
xuān fèn
yí fèn
mèn fèn
cán fèn
chēn fèn
qiáo fèn
suì fèn
huì fèn
jiāo fèn
ā fèn
cāi fèn
huái fèn
mào fèn
juān fèn
jī fèn
bù fèn
jī fèn
yuān fèn
gǎn fèn
sì fèn
yuàn fèn
yǐn fèn
xián fèn
qián fèn
xīn fèn
jī fèn
fèn fèn
chēn fèn
shēng fèn
juàn fèn
kuì fèn
biǎn fèn
chóu fèn
qì fèn
zào fèn
⒈ 气愤；恼怒。
引元无名氏《杀狗劝夫》第一折：“但愿得哥哥嫂嫂休嗔忿，为甚么单駡着我？你敢是错怨了人？”
《水浒传》第六回：“看见智深嗔忿的出来，指着老和尚道：‘原来是你这几个坏了常住，犹自在俺面前説谎。’”
气愤恼怒。
嗔chēn(1)（形）怒、生气。(2)（形）对人不满；生人家的气；怪罪：～怪｜～怒。
忿读音：fèn忿fèn(1)同“愤”：～怒｜～恨｜～詈｜～恚。(2)见〔不忿〕、〔气不忿儿〕。