jiā zhōu
xié cè
jiā náo
jiā chì
xié chí
jiā shēng
jiā cè
jiā shū
jiā yī
jiā kuàng
jiā sī
jiā lìng
jiā cáng
jiā mù
xié yuàn
xié dài
xié xián
jiā yǎng
jiā rì
jiā shì
jiā hèn
jiā jiān
jiā sī
jiā cè
jiā shān
jiā yì
jiā fǔ
xié zhì
jiā zhì
xié guǒ
jiā chǐ
xié shì
jiā fèn
jiā shì
jiā zàn
shēng fèn
sī fèn
jī fèn
chēn fèn
jī fèn
zhì fèn
jiāo fèn
gǎn fèn
chéng fèn
nù fèn
yuān fèn
gāng fèn
ā fèn
yuàn fèn
fā fèn
jī fèn
yí fèn
bēi fèn
mèn fèn
zào fèn
yǐn fèn
xuān fèn
qì fèn
mào fèn
jiā fèn
huái fèn
qián fèn
chóu fèn
yōu fèn
chēn fèn
biàn fèn
yú fèn
chěng fèn
jiāo fèn
chǐ fèn
xīn fèn
fèn fèn
bào fèn
qiáo fèn
xián fèn
bù fèn
juàn fèn
biǎn fèn
juān fèn
zhuī fèn
cāi fèn
huì fèn
sì fèn
kuì fèn
suì fèn
cán fèn
jí fèn
⒈ 犹怀恨。
引明沉德符《野获编补遗·台省·台疏讥谑》：“房乃再疏攻之，以鄙臣挟忿妄辨，大肆鴟张为名。”
《清史稿·世祖纪二》：“诸臣毋歧方隅，毋立门户，毋挟忿肆诬，毋摭嫌苛訐，庶还荡平之治。”
1. 用胳膊夹着：挟持。挟山超海（喻不可能做到的事）。
2. 倚仗势力或抓住人的弱点强迫人服从：要（yāo ）挟。挟制。挟势（仗势）。
3. 心里怀着（怨恨等）：挟恨。挟怨。挟嫌。
忿读音：fèn忿fèn(1)同“愤”：～怒｜～恨｜～詈｜～恚。(2)见〔不忿〕、〔气不忿儿〕。