suì shu
suì xù
suì pìn
suì jiǔ
suì nián
suì jiǎn
suì dān
suì jǐng
suì jiàn
suì mǎn
suì shì
suì huá
suì bào
suì huāng
suì xiàn
suì zū
suì jìng
suì míng
suì yù
suì yīn
suì jūn
suì shén
suì dàn
suì hán
suì lù
suì huì
suì fèi
suì chú
suì miǎo
suì jiàn
suì yuè
suì jié
suì jīn
suì mù
suì dēng
suì yuè
suì shì
suì yàn
suì shǒu
suì là
suì rì
suì zhōng
suì zhàng
suì fēng
suì láo
suì yùn
suì mò
suì fèng
suì jià
suì shuāi
suì chū
suì cáo
suì diào
suì xīng
suì gōng
suì lǜ
suì shú
suì rěn
suì kè
suì kou
suì gòng
suì huǒ
suì lù
suì lì
suì yí
suì zhí
suì jì
suì guāng
suì pò
suì xíng
bó mù
qióng mù
tuì mù
nián mù
xī mù
rù mù
chuí mù
yǔ mù
jiāo mù
sān mù
zhāo mù
dà mù
míng mù
wǎn mù
dàn mù
yōu mù
tóu mù
wǎn mù
qī mù
jiā mù
zhòu mù
chén mù
shuāi mù
rì mù
chí mù
mái mù
chén mù
zǎo mù
hūn mù
bī mù
xián mù
luò mù
chǐ mù
qiū mù
cháng mù
pí mù
suì mù
shāng mù
pò mù
mò mù
lái mù
lún mù
yī mù
shāng mù
xiàng mù
岁暮suìmù
(1) 一年最后的一段时间
例岁暮天寒英end(2) 指寒冬
例岁暮衣裳单英severe winter(3) 比喻年老
例年衰岁暮英old⒈ 岁末，一年将终时。
引汉淮南小山《招隐士》：“岁暮兮不自聊，蟪蛄鸣兮啾啾。”
南朝宋颜延之《秋胡诗》：“岁暮临空房，凉风起坐隅。”
唐杜甫《自京赴奉先县咏怀五百字》：“岁暮百草零，疾风高冈裂。”
《明史·彭韶传》：“岁暮者，天道之终。”
杨朔《雪花飘在满洲》：“岁暮了。一天，他因为喝了过量的酒，伏在炕上哭起来。”
⒉ 喻人的晚年。
引《汉书·刘向传》：“今堪年衰岁暮，恐不得自信。”
《文选·左思＜杂诗＞》：“壮齿不恒居，岁暮常慨慷。”
吕向注：“岁暮，谓衰暮之年也。”
宋梅尧臣《答宣阗司理》诗：“岁暮宣参军，辞如鲍昭逸。”
一年将尽的时候。
岁(1)本义：岁星。(2)（名）年：～末｜年～。(3)（名）〈书〉年成：丰～｜歉～。(4)（量）表示年龄的单位：八～｜九～。
暮读音：mù暮mù(1)（名）傍晚：～色｜朝三～四。(2)（形）（时间）将尽；晚：～春｜～年。