shuǐ fù
chuān fù
kū fù
jiāng fù
jué fù
liàng fù
biàn fù
fēng fù
kuì fù
chī fù
qiē fù
shài fù
bái fù
pò fù
shǎo fù
huài fù
chōng fù
lóng fù
pó fù
fān fù
jiā fù
pī fù
tǎn fù
jiǔ fù
yǎn fù
jié fù
fēng fù
mén fù
wà fù
yǎn fù
guǒ fù
shǐ fù
yīn fù
zhǐ fù
cǎn fù
lǐng fù
xūn fù
xīn fù
pōu fù
hǎi fù
bàn fù
kǒu fù
mǎn fù
shān fù
tái fù
suō fù
biān fù
guǒ fù
mǎ fù
xiá fù
dà fù
fèng fù
zì fù
chán fù
xiāo fù
fèi fù
yāo fù
bǎo fù
něi fù
chū fù
mǒ fù
kōng fù
yú fù
cháng fù
pà fù
wū fù
bào fù
huà fù
yǎn fù
shù fù
dù fù
rè fù
yí fù
pà fù
jiǎn fù
pěng fù
gǔ fù
qiān fù
⒈ 泛指腹部。
引《淮南子·泰族训》：“肥肌肤，充肠腹，供嗜慾，养生之末也。”
宋王令《原蝗》诗：“鴟鵶啄衔各取饱，充实肠腹如撑支。”
⒉ 犹肺腑。谓人的内心。
引明何景明《上李西涯书》：“恐终有以负明公，敢忘其狂，昧布肠腹，惟明公采览。”
肠cháng（～子）消化器官的一部分；开头像管子；上端连胃；下端通肛门。起消化和吸收作用。也叫肠管。
腹读音：fù腹fù(1)（名）基本义：肚子；躯干的一部分。人的腹在胸的下面。通称肚子（dù·zi）。(2)（名）鼎、瓶子等器物中间凸出的部分。