xīn cuàn
xī cuàn
fēn cuàn
fā cuàn
zhí cuàn
chì cuàn
chōng cuàn
chén cuàn
gòng cuàn
yì cuàn
tóng cuàn
dǎo cuàn
wǎn cuàn
yī cuàn
tóng cuàn
zá cuàn
yān cuàn
xī cuàn
tóng cuàn
qiáo cuàn
chuī cuàn
wū cuàn
bǐ cuàn
zhì cuàn
diǎn cuàn
yōng cuàn
kuì cuàn
sī cuàn
dōng cuàn
⒈ 后因以“桐爨”喻良材被毁或大材小用。爨，烧火做饭。
引语本《后汉书·蔡邕传》：“吴人有烧桐以爨者， 邕闻火烈之声，知其良木，因请而裁为琴，果有美音，而其尾犹焦，故时人名曰‘焦尾琴’焉。”
宋陆游《杂言示子聿》诗：“福莫大於不材之木，祸莫惨於自跃之金。鹤生於野兮，何有於轩？桐爨则已兮，岂慕为琴？”