kǒng jí
kǒng lì
kǒng pò
kǒng huáng
kǒng lǜ
kǒng wèi
kǒng shèn
kǒng huāng
kǒng sǒng
kǒng yú
kǒng bù
kǒng xià
kǒng zhuó
kǒng pà
kǒng lóng
kǒng hài
kǒng kài
kǒng sǒng
kǒng hé
kǒng jì
kǒng hè
kǒng hē
kǒng kǒng
kǒng hè
kǒng tì
kǒng hè
kǒng shè
kǒng qiè
kǒng fáng
kǒng hè
kǒng lóng
kǒng xié
kǒng huò
kǒng jù
kǒng bī
kǒng dòng
kǒng zhé
恐恐kǒngkǒng
(1) 等[.好工具]于说“忐忑不安”
英fidgety;uneasy⒈ 惶惧貌。
引唐韩愈《原毁》：“恐恐然惟惧其人不得为善之利。”
宋苏洵《审势》：“姦民猾吏，亦常恐恐然惧刑法之及其身。”
明沉榜《宛署杂记·契税》：“若果有苟且之念，将恐恐然惟惧人知。”
《东周列国志》第五十回：“寡君赖君之灵宠，备守宗庙，恐恐焉惧不得列於诸侯，以为君羞。”