jiān xiàng
jiān kuān
jiān èr
jiān kāo
jiān bā
jiān mó
jiān yú
jiān mí
jiān bǐ
jiān mī
jiān fù
jiān qǐ
jiān chà
jiān suí
jiān rèn
jiān chēng
jiān qiáng
jiān tòng
jiān zǐ
jiān bài
jiān yú
jiān bì
jiān fū
jiān zhù
jiān pò
jiān jiān
jiān qián
jiān jiǎ
jiān gǒng
jiān xī
jiān fēng
jiān pái
jiān bǎng
jiān bǎ
jiān kè
jiān fàn
jiān jǐng
jiān bù
jiān bèi
jiān chéng
jiān tóu
jiān bó
jiān wú
jiān jiǎ
jiān yú
jiān niǎn
jiān pái
jiān tiāo
jiān wō
jiān xià
jiān pàn
jiān pī
jiān dān
jiān hé
肩胛jiānjiǎ
(1) 〈方〉人的肩部
英shoulder(2) 医学指肩膀的后部
英scapulo⒈ 亦作“肩甲”。
⒉ 肩膀。
引《素问·藏气法时论》:“心病者……膺背肩甲间痛。”
《灵枢经·经筋》:“手太阳之筋……其支者,后走腋后廉,上绕肩胛,循颈出走太阳之前,结於耳后完骨。”
《元典章·礼部三·丧礼》:“内於若有亲眷孩儿每做和尚合带的孝呵,交肩甲上掛白财帛者。”
《何典》第八回:“正想走路,只听得呀的一声响,两扇真寳门大开,跑出一个腰细肩胛阔的精胖后生来。”
茅盾《烟云》:“他轻轻地摇着夫人的肩胛。”
按,《说文·骨部》“髆,肩甲也” 清段玉裁注:“单呼曰肩,絫呼曰肩甲。甲之言盖也,肩盖乎众体也。今俗云肩甲者,古语也。”
⒊ 比喻承担的责任。
引清黄景仁《赠程厚孙时为厚孙作书与汪容甫定交》诗:“为难有家世,此任在肩胛。”
周而复《上海的早晨》第三部七:“他把事情经过告诉了余静,肩胛轻松了。”
肩膀。