chuāng yǎn
chuāng bǎn
chuāng wéi
chuāng gé
chuāng tǐng
chuāng xuān
chuāng hu
chuāng kè
chuāng wéi
chuāng zi
chuāng dòng
chuāng kǒu
chuāng tǐ
chuāng yǒu
chuāng gǎo
chuāng lóng
chuāng gé
chuāng tì
chuāng màn
chuāng yì
chuāng mén
chuāng fēi
chuāng gōu
chuāng wàng
chuāng huā
chuāng xiāo
chuāng yǒu
chuāng yì
chuāng gé
chuāng tái
chuāng lián
chuāng zhǐ
chuāng líng
chuāng léng
chuāng méi
chuāng kǎn
chuāng qín
chuāng gōu
chuāng kuàng
chuāng lián
chuāng liáo
chuāng shì
chuāng yán
chuāng chán
chuāng shàn
chuāng gé
chuāng shā
yán yǒu
xué yǒu
bā yǒu
dōng yǒu
kān yǒu
hán yǒu
guī yǒu
chuāng yǒu
fáng yǒu
fēng yǒu
jiōng yǒu
chē yǒu
jué yǒu
àn yǒu
dǎo yǒu
yún yǒu
wèng yǒu
xīng yǒu
qiào yǒu
běi yǒu
fēng yǒu
nà yǒu
fēng yǒu
qǐ yǒu
mò yǒu
shuò yǒu
hù yǒu
wèng yǒu
⒈ 窗户。
引汉枚乘《杂诗》之五：“盈盈楼上女，皎皎当窗牖。”
唐崔颢《邯郸宫人怨》诗：“水晶帘箔云母扇，琉璃窗牖玳瑁床。”
清吴敏树《听雨楼记》：“余喜而上於楼以观，则凡湖与山之献於栏槛而入於窗牖者，向未知其有於此也。”
叶圣陶《穷愁》：“以室无窗牖，遂如仍在宵夜，光明之泽弗被，寒贫可嘆哉。”
窗户。