mǐn mèn
mǐn cān
mǐn láo
mǐn zǐ
mǐn chá
mǐn shāng
mǐn rén
mǐn lián
mǐn xī
mǐn mián
mǐn kù
mǐn xiào
mǐn rán
mǐn mò
mǐn tiān
mǐn wèi
mǐn mǎ
mǐn miǎn
mǐn chá
mǐn yōu
mǐn xiōng
mǐn qiān
mǐn mǐn
mǐn miǎn
mǐn dào
mǐn hēi
mǐn huǐ
mǐn yǔ
mǐn niàn
⒈ 忧愁貌。
引《左传·昭公三十二年》:“余一人无日忘之,閔閔焉如农夫之望岁,惧以待时。”
杜预注:“閔閔,忧貌。”
唐韩愈《闵己赋》:“余悲不及古之人兮,伊时势而则然。独閔閔其曷已兮,凭文章以自宣。”
宋苏轼《祈雨迎张龙公祝文》:“岁旱夏秋,秋穀既微,冬又不雨,麦槁而腓。閔閔农夫,望岁畏饥。并走羣望,莫哀我欷。”
⒉ 深远貌。
引《素问·灵兰秘典论》:“閔閔之当,孰者为良?”
王冰注:“閔閔,深远也。”
⒊ 纷乱貌。
引南朝梁何逊等《至大雷联句》:“閔閔风烟动,萧萧江雨声。”
⒋ 关切貌。
引宋曾巩《谢杜相公书》:“惟先人之医药,与凡丧之所急,不知所以为赖;而旅櫬之重大,惧无以归者。明公独於此时閔閔勤勤,营救护眎,亲屈车骑,临於河上。”
宋王安石《上郎侍郎书》之一:“先人不幸,诸孤困蹷,而又遭明公於此时,閔閔煦煦,视犹子侄。”
祈求关爱、忧虑的样子。