mǐn mò
mǐn láo
mǐn cān
mǐn zǐ
mǐn qiān
mǐn mián
mǐn tiān
mǐn huǐ
mǐn dào
mǐn shāng
mǐn kù
mǐn mǎ
mǐn rán
mǐn mèn
mǐn chá
mǐn hēi
mǐn xiào
mǐn niàn
mǐn xī
mǐn rén
mǐn miǎn
mǐn yōu
mǐn miǎn
mǐn wèi
mǐn mǐn
mǐn chá
mǐn yǔ
mǐn xiōng
mǐn lián
tàn shāng
hé shāng
qī shāng
láo shāng
jiān shāng
jīn shāng
sǔn shāng
huǐ shāng
fù shāng
wài shāng
diàn shāng
dù shāng
bēng shāng
gǎn shāng
fú shāng
dǎ shāng
shā shāng
qīng shāng
qīn shāng
wū shāng
nù shāng
dá shāng
jiù shāng
zhuó shāng
fàn shāng
láo shāng
xǐ shāng
shén shāng
xīn shāng
qíng shāng
tōng shāng
shāng shāng
yí shāng
yàn shāng
nèi shāng
cuò shāng
àn shāng
wǔ shāng
tì shāng
tòng shāng
kǎi shāng
wū shāng
zhòng shāng
mǐn shāng
xīn shāng
hán shāng
guǒ shāng
tiǎn shāng
fǎn shāng
zāi shāng
niǔ shāng
zì shāng
mǐn shāng
huái shāng
wù shāng
piāo shāng
cǎn shāng
qū shāng
zhòng shāng
wǎn shāng
zēng shāng
ào shāng
kě shāng
lín shāng
dǐ shāng
wǎng shāng
mǐn shāng
yuān shāng
diāo shāng
cuī shāng
jī shāng
cǎn shāng
shuǎng shāng
bēi shāng
ōu shāng
shé shāng
dāo shāng
fú shāng
lián shāng
jiǔ shāng
àn shāng
jiǎn shāng
lí shāng
liú shāng
chuāng shāng
cì shāng
gōng shāng
gū shāng
wǔ shāng
jiǎn shāng
sǐ shāng
yōu shāng
jiē shāng
shòu shāng
wú shāng
cè shāng
tuí shāng
yí shāng
yǒng shāng
yū shāng
xī shāng
shí shāng
yāo shāng
cán shāng
kùn shāng
huá shāng
chuàng shāng
shèng shāng
lún shāng
dào shāng
bàng shāng
fán shāng
bì shāng
nǔ shāng
miǎo shāng
āi shāng
qiāng shāng
zāo shāng
kū shāng
gōng shāng
diào shāng
bèng shāng
liǎng shāng
qīng shāng
tàng shāng
jǔ shāng
qī shāng
hài shāng
sù shāng
qū shāng
diāo shāng
diāo shāng
shù shāng
⒈ 哀怜伤悼。
引唐韩愈《论淮西事宜状》:“原其本根,皆是国家百姓,进退皆死,诚可閔伤。”
⒉ 悲痛。
引清方苞《七思·仲姊》:“姊堕地兮前母亡,母鞠育兮怀閔伤。”
闵mǐn(1)(动)忧患;忧愁。(2)(动)怜恤。(名)姓。
伤读音:shāng伤shāng(1)(动)人体或其他物体受到的损害:内~|虫~。(2)(动)伤害:出口~人|~感情。(3)(动)悲伤:忧~|哀~。(4)(动)因过度而感到厌烦(多指饮食):吃糖吃~了。(5)(动)妨碍:无~大体。