piāo chuāng
piāo yīn
piāo lí
piāo xiāng
piāo yáo
piāo piē
piāo dàng
piāo yáng
piāo zhuì
piāo miǎo
piāo yáo
piāo líng
piāo chén
piāo zhòu
piāo duò
piāo yí
piāo lún
piāo lún
piāo fàn
piāo cán
piāo fēi
piāo lín
piāo qīng
piāo·sǎ
piāo shǎn
piāo yáng
piāo shì
piāo hóng
piāo dān
piāo péng
piāo hū
piāo méi
piāo yì
piāo yì
piāo jì
piāo wǎ
piāo luò
piāo sù
piāo yáo
piāo rán
piāo sàn
piāo sè
piāo bó
piāo báo
piāo xiáng
piāo hǎi
piāo piān
piāo yè
piāo sà
piāo bào
piāo yān
piāo yáo
piāo yǔn
piāo xuán
piāo wù
piāo fú
piāo tà
piāo xù
piāo nuó
piāo jié
piāo dài
piāo chuī
piāo miǎo
piāo shěn
piāo xū
piāo piāo
piāo huā
piāo dòng
piāo you
piāo jī
piāo yàng
piāo yóu
piāo juǎn
piāo diàn
piāo yīng
piāo xiū
piāo yáng
piāo miǎo
piāo fēng
piāo jī
piāo líng
piāo miǎo
piāo liáng
piāo fá
piāo xùn
piāo jì
piāo hū
piāo fēi
piāo zhǎn
piāo huí
piāo zhuǎn
piāo sù
piāo zhǎn
piāo bò
piāo bù
piāo gǔ
piāo xiāng
piāo ěr
piāo péng
piāo niǎo
piāo líng
piāo fú
piāo píng
piāo xiāo
piāo nì
piāo liú
piāo tū
piāo mù
piāo jǔ
piāo wǔ
piāo yù
piāo jiǔ
piāo zhù
piāo jí
piāo jué
píng péng
sān péng
bìn péng
gū péng
jīng péng
diāo péng
yān péng
shuò péng
hán péng
sāng péng
fēi péng
duǎn péng
duàn péng
fēi péng
fāng péng
shén péng
lián peng
shā péng
qīng péng
dà péng
bèi péng
kū péng
jiǎn péng
hāo péng
diāo péng
tiān péng
qiū péng
piāo péng
yǔ péng
lì péng
zhuǎn péng
juàn péng
piāo péng
shuāi péng
biān péng
jiǎn péng
飘蓬piāopéng
(1) 随风飘荡的飞蓬，比喻漂泊或漂泊的人
例飘蓬逾三年，回首肝肺热。——杜甫《铁堂峡》例身世飘蓬英lead a wandering life⒈ 飘飞的蓬草。
引唐贾岛《送友人游塞》诗：“飘蓬多塞下，君见益潸然。”
明陆采《怀香记·受诏参戎》：“身似飘蓬逐水流，当此际岂堪回首。”
⒉ 比喻飘泊无定。
引南朝梁刘孝绰《答何记室》诗：“游子倦飘蓬，瞻途杳未穷。”
宋杨万里《立春日有怀》诗之一：“飘蓬敢恨一年迟，客裡春光也自宜。”
宁调元《八月十五夜漫书一律》：“身世飘蓬眼中涕，山河破甑劫餘灰。”
⒊ 飘垂蓬松。
引巴金《家》十三：“他埋着头，飘蓬的头发散落在水面上。”
随风飘转纷飞的蓬草。比喻人的漂泊不定。
飘piāo（动）随风摇动或飞扬：～带｜～荡｜～落｜～然｜～舞｜～溢｜～悠｜轻～｜风雨～摇｜虚～。
蓬读音：péng蓬péng(1)（动）蓬松：～着头。(2)（名）飞蓬；草本植物；叶子边缘有锯齿；花白色。(3)（量）用于枝叶茂盛的花草：一～凤尾竹。