péng nóng
péng luàn
péng kē
péng yíng
péng tà
péng cí
péng jū
péng máo
péng bìn
péng shān
péng chí
péng hāo
péng róng
péng shǒu
péng shǐ
péng bǎo
péng máo
péng mén
pēng pēng
péng hú
péng quē
péng bó
péng kuài
péng lóng
péng wū
péng chén
péng léi
péng hāo
péng piāo
péng gé
péng xīn
péng dí
péng sōng
péng lái
péng gěng
péng hú
péng huò
péng zhuàn
péng má
péng fā
péng gòu
péng shì
péng kē
péng yán
péng qiū
péng dǎo
péng hù
péng lú
péng láng
péng lèi
péng ài
péng léi
péng bì
péng què
péng pó
飞蓬飘荡，以喻人之流徙无定。语出三国·.魏·曹植《杂诗》之二：“转蓬离本根，飘飘随长风。”
⒈ 飞蓬飘荡，以喻人之流徙无定。
引语出三国魏曹植《杂诗》之二：“转蓬离本根，飘飘随长风。”
唐钱起《送修武元少府》诗：“黎甿久厌蓬飘苦，迟尔西南惠月传。”
宋蒋捷《行香子·舟宿兰湾》词：“红了樱桃，緑了芭蕉，送春归客尚蓬飘。”
清顾炎武《寄张文学弨时淮上有筑堤之役》诗：“愁絶无同调，蓬飘久索居。”
蓬péng(1)（动）蓬松：～着头。(2)（名）飞蓬；草本植物；叶子边缘有锯齿；花白色。(3)（量）用于枝叶茂盛的花草：一～凤尾竹。
飘读音：piāo飘piāo（动）随风摇动或飞扬：～带｜～荡｜～落｜～然｜～舞｜～溢｜～悠｜轻～｜风雨～摇｜虚～。