rén xíng
rén fēng
rén xuǎn
rén wǔ
rén jūn
rén quán
rén dì
rén jì
rén jiān
rén lì
rén huáng
rén sè
rén zhǔ
rén yán
rén jìng
rén tiān
rén qín
rén hù
rén zhā
rén yāo
rén wèi
rén mìng
rén tuì
rén shì
rén shén
rén xióng
rén dà
rén huǒ
rén qiáng
rén cóng
rén yàng
rén nián
rén jié
rén men
rén zú
rén jì
rén shè
rén lài
rén xué
rén yù
rén liè
rén shì
rén zhì
rén jìng
rén shēn
rén shù
rén háo
rén zhǎo
rén méng
rén tī
rén māo
rén mén
rén kǒu
rén xiàn
rén yì
rén gōng
rén bāo
rén jiào
rén dào
rén gōng
rén qún
rén lèi
rén ǒu
rén xiā
rén fū
rén líng
rén cóng
rén bǎo
rén fáng
rén shòu
rén xióng
rén zhǒng
rén yàn
rén jí
rén lǐ
rén qíng
rén huò
rén hé
rén chén
rén huǒ
rén bù
rén jìng
rén lèi
rén hǎi
rén wǒ
rén gāo
rén qīn
rén xī
rén bīng
rén mǔ
rén dài
rén hòu
rén kuǎn
rén nú
rén dū
rén huáng
rén ér
rén wèi
rén qū
rén jiàn
rén guǐ
rén yíng
rén xiān
rén jūn
rén zōng
rén cáo
rén wéi
rén tīng
rén jié
rén ruì
rén móu
rén lí
rén juàn
rén wài
rén huán
rén shǐ
rén liú
rén jìng
rén fàn
rén chēng
rén xián
rén qún
rén shèng
rén cháo
rén jiàng
rén ǒu
rén è
rén cì
rén yǐn
rén liǔ
rén yǎn
rén shì
rén yú
rén bàn
rén gé
rén shè
rén hòu
rén huà
rén zī
rén gāng
rén dān
rén mù
rén yí
rén shī
rén kè
rén yě
rén miàn
rén ér
rén zhōng
rén zhì
rén lún
rén guǒ
rén dìng
rén men
rén yù
rén kē
rén gē
rén zào
rén kē
rén yuán
rén huàn
rén shí
rén zhèng
rén qì
rén jù
rén jié
rén shì
rén tǐ
rén shù
rén děng
rén jīng
rén zhèng
rén lǔ
rén xìng
rén duī
rén shēng
rén zǐ
rén yān
rén féng
rén mín
rén zhòng
rén tóu
rén cái
rén jīng
rén rén
rén dēng
rén biǎo
rén shēng
rén xiàng
rén lè
rén gōng
rén lì
rén fāng
rén gù
rén yáng
rén jiān
rén gé
rén wù
rén yuán
rén tǐ
rén mǎ
rén bǐng
rén cái
rén sú
rén qī
rén wén
rén yāo
rén mài
rén guó
rén jí
rén rì
rén luò
rén shì
rén yǐng
rén pǐn
rén xián
rén shàng
rén dīng
rén yuán
rén fēng
rén píng
rén yú
rén jì
rén lóng
rén fàn
rén mò
rén mù
rén xīn
rén dé
rén jiā
rén huái
rén lún
rén lì
rén yīng
rén zhì
rén shǐ
rén yì
rén chén
rén shǒu
rén shēn
rén jué
人人rénrén
(1) 每人
例人人自以为必死。——《资治通鉴·唐纪》英everybody;everyone⒈ 每个人；所有的人。
引《礼记·表记》：“子曰：‘仁之难成久矣。人人失其所好，故仁者之过易辞也。’”
《孟子·离娄上》：“人人亲其亲，长其长，而天下太平。”
宋苏轼《司马温公神道碑》：“人人自重，耻言人过。”
艾青《＜诗选＞自序》：“人人喜欢听真话。”
⒉ 用以称亲昵者。
引宋欧阳修《蝶恋花》词：“翠被双盘金缕凤。忆得前春，有箇人人共。”
元无名氏《沉醉东风》曲：“花有清香月有阴，少一箇人人共寝。”
明高明《琵琶记·拐儿贻误》：“遥忆乡关，有个人人凝望眼。”
每个人。