qǐ kēng
bīn kēng
dàn kēng
qín kēng
zhào kēng
qióng kēng
dòu kēng
shān kēng
māo kēng
tóng kēng
tiào kēng
nuǎn kēng
wāng kēng
dōng kēng
qiān kēng
dōu kēng
jiāo kēng
zào kēng
gān kēng
tián kēng
shā kēng
zēng kēng
ní kēng
lú kēng
tàn kēng
qì kēng
jǐng kēng
jiǔ kēng
dīng kēng
huī kēng
máo kēng
āo kēng
fàn kēng
shā kēng
fén kēng
huǒ kēng
shuǐ kēng
páo kēng
yín kēng
jī kēng
dēng kēng
xiàn kēng
xiǎo kēng
xuě kēng
shēn kēng
mén kēng
fèn kēng
xuè kēng
jīn kēng
nuǎn kēng
yáo kēng
zhà kēng
jī kēng
láo kēng
kuàng kēng
máo kēng
tǔ kēng
dūn kēng
⒈ 水坑,池沼。
引清刘书年《刘贵阳说经残稿·汪坑》:“汪坑,冬、春皆有水,可种莲,藕、花、实、根、叶无一不得厚值……其餘汪坑甚多,弃而不种,甚为可惜。”
汪wāng(1)(动)(液体)聚集:眼里~着泪水。(2)(量)用于液体:一~儿水|一~儿血。(3)(拟)形容狗叫的声音:~~。(4)姓。
坑读音:kēng坑kēng(1)(名)(~儿)洼下去的地方。(2)(名)(名)地洞;地道:~道|矿~。(3)(名)(动)古时指活埋人:~杀|焚书~儒。(4)(名)(动)坑害:~人。(5)(名)(Kēnɡ)姓。