sù qín
sù chéng
sù zuò
sù liè
sù ràng
sù qí
sù lì
sù dàn
sù jié
sù jì
sù gōng
sù chéng
sù fēng
sù kè
sù shèn
sù dàn
sù jìng
sù qīng
sù tīng
sù jìn
sù mù
sù yōng
sù bù
sù xiè
sù jūn
sù chún
sù yōng
sù duì
sù jiān
sù yà
sù sù
sù chàng
sù yán
sù cǐ
sù fèng
sù è
sù chàng
sù chù
sù jǐn
sù shěng
sù lè
sù zhèn
sù róng
sù jīng
sù jǐng
sù shā
sù jī
sù zhèng
sù ài
sù lì
sù jià
sù rán
sù jiāng
sù shuǎng
sù shuāng
sù duì
sù qián
sù shèn
sù kuò
sù qì
sù yōng
sù jiè
sù jìng
sù jiǎn
sù mào
sù qǐ
sù rú
sù fú
sù lì
sù fù
sù jìng
sù zhěng
sù hán
sù mù
sù zhuāng
sù sēn
sù qǐ
sù mài
sù wù
⒈ 安宁和睦。
引《淮南子·氾论训》：“天下安寧，政教和平，百姓肃睦，上下相亲。”
《三国志·吴志·吕范传》“后领宛陵令，讨破丹杨贼，还吴，迁都督” 裴松之注引晋虞溥《江表传》：“由是军中肃睦，威禁大行。”
宋陈亮《汪夫人曹氏墓志铭》：“亮退而读其状，见其所载主簿公与其兄将仕义居三十年，闺门肃睦，如其为父子之居者。”
⒉ 同“肃穆”。
引唐杜甫《别李义》诗：“丈人领宗卿，肃睦古制敦。”
一本作“肃穆”。 唐韩偓《梦中作》诗：“礼容肃睦缨緌外，和气熏蒸剑履间。”