nài zāng
nài shǔ
nài shuǐ
nài shì
nài lún
nài hán
nài shí
nài yòng
nài kǔ
nài gé
nài fán
nài xǐ
nài chuān
nài láo
nài bǎo
nài rǔ
nài shòu
nài rè
nài jiǔ
nài xíng
nài hé
nài fán
nài guān
nài miàn
nài kě
nài dōng
nài jìng
nài xīn
nài tòng
nài zuì
nài kàn
nài zhàn
nài mó
nài xìng
nài huǒ
nài dǔ
nài suān
nài duǒ
nài hàn
nài lì
nài kě
néng kě
kěn kě
quán kě
rán kě
dàn kě
bù kě
cái kě
shàng kě
qǐ kě
kāi kě
cái kě
liǎng kě
xián kě
xǔ kě
pí kě
huà kě
yě kě
měng kě
yì kě
shì kě
cái kě
shù kě
yōng kě
bào kě
zhēng kě
suí kě
qiě kě
xǔ kě
gài kě
yì kě
zì kě
kān kě
jí kě
rěn kě
yuè kě
yóu kě
jì kě
shì kě
yì kě
zàn kě
nǎi kě
yì kě
zhà kě
jiào kě
měi kě
nìng kě
wèi kě
wú kě
xiàn kě
xián kě
róng kě
jù kě
qīng kě
shū kě
shǎo kě
cháng kě
lài kě
cū kě
rèn kě
duō kě
dǎo kě
fāng kě
xíng kě
xīn kě
ān kě
xiǎo kě
宁可;愿得。
hAo86.怎得,安得。
⒈ 宁可;愿得。
引唐刘长卿《赴宣州使院留辞韦使君》诗:“耐可机心息,其如羽檄何!”
宋薛嵎《寄公衮舍弟》诗:“余生百计拙,耐可事清吟。”
清曹贞吉《沁园春·赠柳敬亭》词:“荡子辞家,羈人远戍,耐可逢场作戏来。”
⒉ 怎得,安得。
引唐李白《陪族叔晔及贾舍人至游洞庭》诗之二:“南湖秋水夜无烟,耐可乘流直上天!”
宋敖陶孙《上闽帅范石湖》诗:“骚人有几登青竹,耐可同时欠执鞭。”
明王世贞《闻南中流言有感》诗之三:“偶然文字落尘寰,耐可争名眼睫间。”
清曹寅《集余园看梅同人限字赋诗追忆昔游有感而作》:“频年漫信能分别,耐可巡簷细讨论。”
那可、安得。
耐nài(动)受得住、禁得起:~穿|~寒|~饥|~苦|~热。
可读音:kě,kè[ kě ]1. 允许:许可。认可。宁可。
2. 能够:可见。可能。可以。不可思议。
3. 值得,认为:可怜。可悲。可亲。可观。可贵。可歌可泣。
4. 适合:可身。可口。可体。
5. 尽,满:可劲儿干。
6. 大约:年可二十。“潭中鱼可百许头”。
7. 表示转折,与“可是”、“但”相同。
8. 表示强调:他可好了。
9. 用在反问句里加强反问语气:都这么说,可谁见过呢?
10. 用在疑问句里加强疑问语气:这件事他可同意?
11. 姓。