miǎo shì
miǎo yǐng
miǎo yú
miǎo shì
miǎo lüè
miǎo kuò
miǎo mián
miǎo shū
miǎo qún
miǎo miǎo
miǎo mián
miǎo xuán
miǎo gǔ
miǎo zhēn
miǎo sī
miǎo yú
miǎo yǒng
miǎo xiǎng
miǎo rú
miǎo yuǎn
miǎo rán
miǎo sú
miǎo sàn
miǎo xíng
miǎo miǎo
miǎo zhì
miǎo mán
miǎo jué
hóng mián
dié mián
pī mián
yān mián
miǎo mián
fěn mián
miǎo mián
mù mián
sī mián
liǔ mián
qióng mián
bái mián
huáng mián
lóng mián
chán mián
qìng mián
huǒ mián
guā mián
piān mián
qiān mián
yān mián
kuàng mián
lián mián
miǎo mián
shěn mián
lián mián
zuǒ mián
xiāng mián
qiān mián
mín mián
yán mián
qiān mián
cán mián
shé mián
hǎi mián
chún mián
mǐn mián
chóu mián
fēng mián
jī mián
ěr mián
qīng mián
ruǎn mián
qiān mián
niān mián
⒈ 亦作“邈緜”。 遥远;旷远。
引元吴师道《吴礼部诗话》:“愿自致於其间兮,嗟道里之邈绵。”
明汤显祖《青雪楼赋》序:“辛巳:以失意江陵相致仕里居,而予亦跧伏江外,徽音邈绵。”
⒉ 连绵不断貌。
引明吴承恩《述寿赋》:“粤我淮川,丁由邈绵,开汉室之勛阀,典周邦之将权。”
清程麟《此中人语·吕光复诗》:“王公老去泽萧瑟, 苏小情深托邈緜。”
清陈维崧《沁园春·南畊新葺梅庐闭关学仙词以记之》词:“半亩之宫,点缀纔经,林峦邈绵。”