miǎo báo
miǎo lùn
miǎo gōng
miǎo shì
miǎo jué
miǎo máng
miǎo shēn
miǎo nián
miǎo chōng
miǎo mò
miǎo shēng
miǎo zhì
miǎo bǒ
miǎo xiǎo
miǎo mèi
miǎo mò
miǎo màn
miǎo zhǐ
miǎo shì
miǎo dí
miǎo màn
miǎo míng
miǎo miǎo
miǎo mó
miǎo jiǎn
miǎo miǎo
miǎo mián
miǎo fēng
miǎo máng
miǎo mǎng
miǎo zhì
miǎo suì
miǎo hū
miǎo jìn
miǎo lüè
miǎo miǎo
miǎo nì
miǎo sī
miǎo wēi
miǎo rán
miǎo shǎo
miǎo yīn
miǎo mò
miǎo guài
miǎo cú
miǎo mián
mín mián
dié mián
guā mián
fěn mián
bái mián
mù mián
lián mián
miǎo mián
yán mián
piān mián
qīng mián
qiān mián
hǎi mián
lián mián
huǒ mián
miǎo mián
qiān mián
shěn mián
qiān mián
niān mián
ruǎn mián
qiān mián
lóng mián
ěr mián
qìng mián
chóu mián
mǐn mián
cán mián
yān mián
chún mián
miǎo mián
huáng mián
yān mián
qióng mián
jī mián
hóng mián
liǔ mián
fēng mián
shé mián
pī mián
sī mián
kuàng mián
xiāng mián
chán mián
zuǒ mián
远视貌。
幽远;高远;辽远。
指高空。
见“(好工具.)渺绵 ”。
⒈ 亦作“眇緜”。 远视貌。
引汉扬雄《法言·先知》:“知其道者其如视,忽眇緜作昞。”
李轨注:“眇緜,远视。”
⒉ 幽远;高远;辽远。
引唐张九龄《题画山水障》诗:“封翫有佳趣,使我心眇绵。”
宋苏辙《超然台赋》:“奏丝竹之愤怨兮,声激越而眇緜。”
宋叶适《林叔和见访道旧感叹因以为赠》诗:“众骏跨险远,独鵠超眇绵;谓当共驂服,可以争联翩。”
明何景明《织女赋》:“流波兮眇绵,致予兮遐音。”
⒊ 指高空。
引宋秦观《次韵莘老》:“较艺先豪俊,飞声动眇绵。”
眇miǎo(1)(形)瞎了一只眼睛;后也指瞎了双眼。(2)(形)微小;细小。
绵读音:mián绵mián(1)(名)丝锦:~绸。(2)(动)绵延:连~。(3)(形)柔软:软~~。