fū lòu
chǒu lòu
yǎn lòu
bǐ lòu
máng lòu
wēi lòu
guǎ lòu
yōu lòu
jū lòu
guǐ lòu
fán lòu
yǔ lòu
kū lòu
pì lòu
mèi lòu
méng lòu
shuāi lòu
qiū lòu
tuí lòu
báo lòu
jū lòu
ān lòu
cuō lòu
jiāo lòu
cè lòu
chén lòu
shí lòu
wán lòu
cī lòu
fǔ lòu
huāng lòu
wěi lòu
yū lòu
yuǎn lòu
chán lòu
miè lòu
tuì lòu
zhuī lòu
bì lòu
ài lòu
yāo lòu
zhǎi lòu
pǔ lòu
qióng lòu
xiá lòu
bì lòu
pín lòu
sài lòu
suǒ lòu
duǎn lòu
gū lòu
jiǎn lòu
è lòu
jiàn lòu
gù lòu
cū lòu
ǎi lòu
xiǎo lòu
dān lòu
yōng lòu
cuó lòu
qiǎn lòu
chán lòu
chī lòu
cūn lòu
me lòu
gù lòu
níng lòu
bēi lòu
àn lòu
biǎn lòu
fēi lòu
zhì lòu
jù lòu
zè lòu
gàng lòu
wāng lòu
bì lòu
hú lòu
zhuō lòu
yě lòu
yú lòu
miù lòu
xiá lòu
quē lòu
wěi lòu
jiǎn lòu
àn lòu
hán lòu
mò lòu
tān lòu
zuì lòu
qǐn lòu
huì lòu
àn lòu
tuí lòu
guài lòu
sú lòu
pí lòu
jiǎn lòu
chǔn lòu
cū lòu
miù lòu
lǜ lòu
xiá lòu
pì lòu
mó lòu
⒈ 狭窄简陋。
引《后汉书·袁闳传》：“居处仄陋，以耕学为业。”
《晋书·良吏传·吴隐之》：“数亩小宅，篱垣仄陋。”
唐柳宗元《送元秀才下第东归序》：“既游京师，寓居仄陋，无使令之童。”
明焦竑《焦氏笔乘·金陵旧事上》：“吴隐之为广州刺史，官罢并无还资，篱垣仄陋，妻子寒露。”
⒉ 卑微。
引《晏子·重而异者》：“如婴者，仄陋之人也。”
⒊ 指有才德而地位卑微的人。
引《后汉书·应奉传》：“於是兴学校，举仄陋。”
三国魏曹操《求贤令》：“二三子其佐我明扬仄陋，唯才是举。”
晋葛洪《抱朴子·诘鲍》：“昔有鳏在下而四岳不蔽，明扬仄陋而元凯毕举。”
明徐复祚《投梭记·应聘》：“扬仄陋，礼意稠，天心厚。”
⒋ 指不为人所注重的社会下层或鄙陋之处。
引《汉书·循吏传序》：“及至孝宣，繇仄陋而登至尊。”
三国魏曹植《七启》：“采英奇於仄陋，宣皇明於巖穴。”
南朝宋刘义庆《世说新语·言语》：“幕府初开，羣公辟命，求英奇於仄陋，采贤儁於巖穴。”
仄zè(1)（形）狭窄：逼～。(2)（形）心里不安：歉～。仄zè（名）仄声；指古四声中平声以外的上、去、入三声：平～｜～声。
陋读音：lòu陋lòu(1)（形）不好看；丑：丑～。(2)（形）（住的地方）狭小；不华美：～室｜～巷。(3)（形）不文明；不合理：～俗｜～习。(4)（形）（见闻）少：浅～｜孤～寡闻。