shī fǎ
shī mìng
shī féi
shī wēi
shī zé
shī zhěn
shī bù
shī kuàng
shī shī
shī chěng
shī zhèn
shī mí
shī xiào
shī huì
shī guān
shī fěn
shī lìng
shī zhǎn
shī fú
shī shě
shī lè
shī fā
shī huà
shī bào
shī ēn
shī zhū
shī jiā
shī fù
shī lǐ
shī qiáng
shī liáo
shī jué
shī cuò
shī xǐ
shī jì
shī shǎng
shī gōng
shī shēn
shī hé
shī chéng
shī yǐ
shī yòng
shī fàng
shī yǔ
shī dé
shī pào
shī shēng
shī jiù
shī líng
shī yǔ
shī shè
shī rán
shī qiǎo
shī jiào
shī sàn
shī zhèng
shī zhù
shī yù
shī xíng
shī shǒu
shī yì
shī qì
shī yǔ
shī wéi
shī jīn
shī jiǎn
shī hán
shī bào
shī dí
shī mèng
shī gōng
fēn shè
jì shè
jù shè
báo shè
fù shè
xū shè
jìn shè
shǎng shè
rén shè
yù shè
yán shè
kuāng shè
chuàng shè
jiā shè
kào shè
shēng shè
jiàn shè
guǐ shè
huàn shè
bù shè
xiàng shè
gòng shè
zhà shè
mái shè
bèi shè
shī shè
jǐng shè
wài shè
pì shè
é shè
chóu shè
tiān shè
ān shè
kāi shè
jiǎn shè
zhāng shè
shèn shè
jià shè
kōng shè
kè shè
kàn shè
fèi shè
chá shè
zhì shè
pū shè
zhòng shè
bǎi shè
gōng shè
pái shè
jí shè
zhuāng shè
dā shè
chì shè
qǐ shè
jiào shè
chūn shè
cháng shè
huān shè
jiǎ shè
fū shè
chén shè
施设shīshè
(1)陈设;设置
英arrange; set⒈ 实施;实行。
引《史记·孙子吴起列传论》:“世俗所称师旅,皆道《孙子》十三篇、 吴起《兵法》。世多有,故弗论,论其行事所施设者。”
唐韩愈《上兵部李侍郎书》:“今者入守内职,为朝廷大臣。当天子新即位,汲汲于理化之日,出言举事,宜必施设。”
宋王安石《上仁宗皇帝言事书》:“夫二帝三王相去盖千有餘载,一治一乱,其盛衰之时具矣。其所遭之变、所遇之势,亦各不同;其施设之方亦皆殊,而其为天下国家之意,本末先后,未尝不同也。”
清戴名世《承德郎工部屯田刘公墓志铭》:“自是益大肆其力於学……经世有用之学无所不贯穿,惜不得尽见之施设,而所施设一二未足以尽公之志也。”
⒉ 安排;措置;措施。 《汉书·尹翁归传》:“会田延年为河东太守,行县至平阳,悉召故吏五六十人。
引延年亲临见,令有文者东,有武者西。閲数十人,次到翁归,独伏不肯起,对曰:‘ 翁归文武兼备,唯所施设。’”
宋王谠《唐语林·政事下》:“朕以比来郡守因循,故令至京师,亲问其施设优劣,将行黜陟。”
明李东阳《明故罗公墓志铭》:“方将大有施设,时已沾疾。”
⒊ 陈设;布置。
引《南史·恩倖传·阮佃夫》:“中书舍人刘休尝诣之,遇佃夫出行,中路相逢,要休同反。就席便命施设,一时珍羞,莫不毕备。”
唐康骈《剧谈录·李相国宅》:“既而延入小斋,不甚高敞,四壁施设,皆古书名画。”
宋王谠《唐语林·补遗三》:“僧乃自开一房,其间施设幡像,有板壁遮以幕。”
⒋ 犹施展。
引宋苏舜钦《答杜公书》:“盖或得其位而无其才,有其才而无其时者多矣。丈人才位如此,而又当有为之时,是天付之全,而使施设才业之秋也。”
施shī(1)(动)施行;施展:实~|~工。(2)(动)给予:~礼。(3)(动)施舍:~与。(4)(名)在物体上加某种东西:~肥。(5)姓。
设读音:shè设shè(1)(动)设立;布置:~防|~宴。(2)(动)筹划:~计。(3)(动)假设:~想。(4)〈书〉(连)假如;倘若:假~有困难;应当相助。