pǐn shǎng
pǐn yì
pǐn xíng
pǐn mù
pǐn yuè
pǐn lùn
pǐn hé
pǐn dìng
pǐn yùn
pǐn dì
pǐn gòng
pǐn mào
pǐn jiàn
pǐn wàng
pǐn dā
pǐn gài
pǐn sú
pǐn hé
pǐn liú
pǐn jué
pǐn cí
pǐn lù
pǐn diào
pǐn cái
pǐn shì
pǐn zhì
pǐn zhì
pǐn cóng
pǐn zhāng
pǐn wèi
pǐn cháng
pǐn wèi
pǐn sè
pǐn hóng
pǐn jiē
pǐn jiǔ
pǐn lǜ
pǐn zú
pǐn bǔ
pǐn dì
pǐn zhuó
pǐn xué
pǐn dù
pǐn zhì
pǐn yì
pǐn xiàng
pǐn gé
pǐn lèi
pǐn zǐ
pǐn cì
pǐn xuǎn
pǐn zhuàn
pǐn píng
pǐn chá
pǐn zhǒng
pǐn zhì
pǐn xì
pǐn zhì
pǐn shí
pǐn rén
pǐn jiē
pǐn zhì
pǐn zé
pǐn dé
pǐn yàng
pǐn jí
pǐn pái
pǐn zhuàng
pǐn liàng
pǐn shù
pǐn shì
pǐn gǔ
pǐn fú
pǐn jiàn
pǐn liào
pǐn guān
pǐn bié
pǐn pǐn
pǐn zhù
pǐn héng
pǐn pái
pǐn lǜ
pǐn zhú
pǐn lán
pǐn jí
pǐn míng
pǐn zǎo
pǐn yuè
pǐn lìng
pǐn tāi
pǐn xiàng
pǐn zhǒng
pǐn xìng
pǐn láng
pǐn dí
pǐn tí
pǐn mìng
pǐn míng
pǐn jìn
pǐn huì
pǐn tuō
pǐn chén
pǐn qí
pǐn wù
pǐn chóu
pǐn tǐ
pǐn yàn
pǐn lì
pǐn děng
pǐn zhe
⒈ 犹品类。参见“品类”。
引清章学诚《文史通义·原学中》:“未有以学属乎人,而区为品诣之名者。官师分而诸子百家之言起,於是学始因人品诣以名矣,所谓某甲之学,某乙之学是也。”
⒉ 品行。
引清王韬《除弊》:“不必论声华,尚文字,惟以材干品诣为衡量而已。”
品pǐn(1)(名)物品:商~|产~|战利~。(2)(量)等级;品级:上~|下~。(3)(量)种类:~种。(4)(名)品质:人~|~德。(5)(动)辨别好坏;品评:~茶。(6)(动)吹(管乐器;多指箫):~箫|~竹弹丝。(7)(Pǐn)姓。
诣读音:yì诣yì(1)〈书〉(2)(动)到某人所在的地方;到某个地方去看人(多用于所尊敬的人):~烈士墓参谒。(3)(学业、技术等)所达到的程度:造~|苦心孤~。