wú shī
què shī
zhōng shī
luàn shī
miè shī
suì shī
shí shī
wēi shī
tīng shī
bào shī
duì shī
lún shī
hù shī
lè shī
huàn shī
guāi shī
pō shī
diū shī
mào shi
quē shī
jī shī
hào shī
diū shī
tuì shī
qiān shī
fèi shī
lòu shī
guà shī
liú shī
ā shī
guò shī
juě shī
xiāo shī
fù shī
jìn shī
shǎn shī
fèi shī
dǎ shī
wáng shī
yì shī
sàng shī
jiǎo shī
gù shī
kuàng shī
yǔ shī
cī shī
xiāo shī
shū shī
yí shī
sì shī
dàng shī
jiù shī
huāng shī
kuī shī
duò shī
dǎo shī
sǔn shī
shí shī
yǔn shī
diē shī
bù shī
màn shī
juān shī
mí shī
cuò shī
hào shī
nì shī
shǎn shī
zì shī
qiān shī
wǎn shī
xiǎn shī
dé shī
qù shī
è shī
chá shī
sàn shī
mò shī
niè shī
fàng shī
cuò shī
sān shī
cuō shī
qián shī
mò shī
héng shī
é shī
zhuì shī
qì shī
miù shī
⒈ 过失;失误。
引清纪昀《阅微草堂笔记·滦阳消夏录三》:“凡巧妙之术,中间必有不稳处。如步步蹋实,即小有蹉失,终不至折肱伤足。”
清高其倬《蓟州城》诗:“长计一蹉失,塞马仍纵横。”
蹉cuō见“蹉跎”。
失读音:shī失shī(1)(动)失掉;丢掉:丧~。(2)(动)没有把握住:~手|~足。(3)(动)找不着:迷~方向。(4)(动)没有达到目的:~意。(5)(动)改变(常态):~声。(6)(动)违背;背弃:~信|~约。(7)(动)错误;过失:~误。